Καθαρή Βουλή με αδιάφθορους με αδιάφθορους βουλευτές δεν σημαίνει λαϊκισμό!

 Διάβασα από το aixmi.gr το άρθρο του κ. Χρήστου Παναγιωτόπουλου με τίτλο Βουλευτής – λαμόγιο και Βουλή – διαφθορείο; Τι διάολο δεν βλέπουμε; Το παραθέτω ολόκληρο προς αποφυγή των όποιων παρερμηνειών, κάνοντας τις δικές μου παρεμβάσεις (μαύρα γράμματα).

Εάν πάλι θέλετε να διαβάσετε το άρθρο του διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του τηλεοπτικού σταθμού Mega Channel, χωρίς τους δικούς μου… λαϊκισμούς μπορείτε στον σύνδεσμο: http://www.aixmi.gr/index.php/vouleutis-lamogio-vouli-diafthoreio/

Μου τηλεφωνεί φίλος από τη Νέα Υόρκη, Έλληνας γιατρός που ζει εκεί τα τελευταία 15 χρόνια, αλλά παρακολουθεί από πολύ κοντά τα συμβαίνοντα στη γενέτειρα.

- «Δεν μου λες, κάποιοι προσπαθούν να μετατρέψουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας σε πρόβλημα θεσμών; Τι έκρηξη λαϊκισμού είναι αυτή, τη στιγμή της μάχης για να αποτραπεί η χρεοκοπία; Είναι δυνατόν να αποκαλούν όλους τους βουλευτές λαμόγια και να φωνάζουν να καεί το «μπουρδέλο» η Βουλή; Και αν καεί με τι θα το αντικαταστήσουν; Με στρατόπεδα και λοχίες; Γιατί δεν γράφεις γι’ αυτό;»

•Όσο και κοντά να παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα ο φίλος σας, δεν ζει στην Ελλάδα, δεν δουλεύει στην Ελλάδα, δεν φορολογείτε στην Ελλάδα. Εάν ζούσε εδώ ίσως να είχε άλλη γνώμη. Να του μεταφέρετε ότι είναι ωραία να νομοθετείς για τους άλλους, να ζητάς από τους άλλους να κάνουν θυσίες και συ να χαίρεσαι (παρατύπως, αν όχι παρανόμως) των ίδιων προνομίων προ κρίσης.

Ομολογώ πως είμαι πολύ προβληματισμένος, μήνες τώρα. Όχι με την κυβέρνηση. Εκεί τα πράγματα είναι απλά, φωνάζουν από μόνα τους. Κανένας σχεδιασμός, μηδενική αποφασιστικότητα, κραυγαλέα λάθη, παλινωδίες, γκάφες, ψέματα.

•Με τα γραφόμενα σας και μόνο χρήζεται τους μισούς και πλέον βουλευτές με τον ίδιο χαρακτηρισμό που αποποιείστε. Λαμόγιο δηλαδή! Αλλιώς έναν βουλευτή χωρίς σχεδιασμό, με μηδενική αποφασιστικότητα, που έχει κάνει κραυγαλέα λάθη, που παλινωδεί, που πέφτει σε γκάφες και λέει ψέματα, πως αλλιώς θα τον χαρακτηρίζατε! Και μην μου πείτε ότι όλοι οι βουλευτές δεν είναι μέλη της κυβέρνησης, γιατί απλά θα σας απαντήσω ότι αυτήν υπηρετούν με την ψήφο τους.

Ο προβληματισμός μου αφορά την αντίδραση σ’ όλα αυτά. Δεν μιλάω για τη σκληρή κριτική που ασκείται -μάλλον επιεική θα τη χαρακτήριζα- ούτε για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και αυριανών ανέργων που βλέπουν τη ζωή τους να συνθλίβεται. Αλίμονο αν δεν υπήρχαν.

•Άρα καλώς υπάρχουν οι όποιες λαϊκές κινητοποιήσεις, τις οποίες τις χαρακτηρίζεται και επιεικείς.

Αναφέρομαι στον ακραίο λαϊκισμό που αναπτύσσεται και τροφοδοτείται από κόμματα, συνδικαλιστές και ΜΜΕ ως απάντηση στην κυβερνητική ανικανότητα και, γενικότερα, στα τερατώδη σφάλματα του πολιτικού κόσμου, στα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Αναφέρομαι στην ισοπεδωτική λογική που θέλει όλους ανεξαιρέτως τους βουλευτές απατεώνες και τη Βουλή σύμβολο διαφθοράς.

• ‘Αρα το κακό μέχρι τώρα το κάνει το ίδιο κράτος. Το άλλο του μισό δηλαδή. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα ΜΜΕ ή αλλιώς 4^η εξουσία, και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που τα ίδια τα κόμματα ελέγχουν στο 100% (βλ. Λυμπερόπουλο –ΝΔ, Παναγόπουλο – ΠΑΣΟΚ, Νίκος Φωτόπουλος – ΠΑΣΟΚ – παρεμπιπτόντως άλλαξε στάση αφού απειλήθηκε με διαγραφή από το κόμμα). Αν κοιτάξετε προσεκτικά και χωρίς προκαταλήψεις θα δείτε ότι όσοι υπηρετούν άμεσα το πολιτικό σύστημα είναι αυτοί που ξεφτιλίζουν τη Βουλή!

Για να μην παρεξηγηθώ (η εποχή  ευνοεί κάθε είδους παρεξήγηση), διευκρινίζω ότι θεωρώ εξοργιστική τη στάση των κομμάτων, κυρίως των μεγάλων, στις σκανδαλώδεις υποθέσεις που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Στο ξέφρενο πάρτυ της διαφθοράς η απάντησή τους ήταν η διαιώνιση της ατιμωρησίας -και μέσω του εκτρωματικού νόμου περί ευθύνης υπουργών. Υπάρχουν πολιτικοί που πλούτισαν, απέκτησαν σπίτια -παλάτια, εξοχικές επαύλεις, κότερα. Όλα από μίζες. Πόσοι δικάστηκαν και πήγαν φυλακή; Κανένας.

•Φαντάζομαι ότι στο ξέφρενο πάρτυ της διαφθοράς δεν συμμετείχαν μόνο βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, ούτε μόνο οι του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τον εκτρωματικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Άρα λαμόγια περισσότεροι από τους 154 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Το πόσοι είναι αυτοί δεν γνωρίζω.

Είναι αλήθεια, ακόμη, ότι πολλοί χάιδεψαν αυτιά, έβαλαν το κομματικό και προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το εθνικό, διόρισαν απ’ το παράθυρο συγγενείς και φίλους, συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία του φαύλου πελατειακού κράτους.

•Αν αυτοί δεν είναι ίδιοι με τα παραπάνω λαμόγια, θα πρέπει ο αριθμός να αυξάνεται κατά πολύ.

Αυτό, όμως, τι σημαίνει; Ότι όλοι οι βουλευτές είναι λαμόγια και πρέπει να τους δέρνουμε όπου τους πετυχαίνουμε; Ότι η μηνιαία αποζημίωσή τους πρέπει να φτάσει στο επίπεδο του ανειδίκευτου εργάτη, ώστε να καταλάβουν στο πετσί τους το πού οδήγησαν τον τόπο με τις επιλογές τους; Ότι πρέπει να κυκλοφορούν ρακένδυτοι και ανυπόδητοι σε ένδειξη μεταμέλειας; Μήπως, αλήθεια, δεν τους χρειαζόμαστε καθόλου; Μήπως αναλάβει κάποιο άλλο Σώμα να νομοθετεί και, τελικά, να κυβερνά; Ένα Σώμα αδιάφθορων και αρίστων; Κάποια φωτισμένη πρωτοπορία; Κάποια ομάδα εκλεκτών, μήπως;

•Τώρα ποιος λαϊκίζει; Είπε κανείς ότι πρέπει να παίρνουν μισθό ανειδίκευτου εργάτη. Να παίρνουν το μισθό για τον οποίο οι ίδιοι έχουν αποφασίσει, αλλά χωρίς παρελκόμενα. Όπως σε όλους τους Έλληνες αφαιρούνται όλα τα επιδόματα πλην του οικογενειακού, έτσι και αυτοί να παραιτηθούν των λοιπών διευκολύνσεων. Και μην μου πείτε ότι δεν τους φτάνουν 6000 ευρώ, να ντυθούν, να πάρουν παπούτσια, και να φάνε! Ούτε τους υπόλοιπους Έλληνες φτάνουν τα 700 και τα 1000 ευρώ! Όπως όλοι και αυτοί… Και αυτό δεν είναι λαϊκισμός. Λέγεται παράδειγμα προς μίμηση! Μόνο τότε θα τους ακολουθήσει ο λαός και δεν θα τους πετά αυγά!

Εκεί είναι που αναρωτιέμαι, τι διάολο, δεν καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα εξωθούνται στα άκρα; Η χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος θέλουμε να μετεξελιχθεί σε χρεοκοπία της ίδιας της Δημοκρατίας; Αν δεν εκτιμούμε αυτούς τους βουλευτές ας εκλέξουμε άλλους, στο χέρι μας είναι. Αν θεωρούμε απαξιωμένα τα κόμματα ας τα καταψηφίσουμε και ας επιβάλλουμε τη δημιουργία νέων σχηματισμών. Αν πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη ας την αλλάξουμε, ψηφίζοντας άλλη. Αν δεν πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρει καμιά μονοκομματική κυβέρνηση ας μη δώσουμε αυτοδυναμία σε κανέναν -ας επιβάλλουμε με την ψήφο μας τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων.

•Πολύ σωστά όλα αυτά. Φτάνει να αφήσουν το λαό τα ΜΜΕ, τα κόμματα και οι συνδικαλιστές να αποφασίσουν ανεπηρέαστα και να μην τους φοβίζουν με στρατόπεδα, λοχίες και χούντες λέω εγώ…

Όσο για τους βουλευτές, εκείνους που εμείς θα έχουμε επιλέξει να μας εκπροσωπούν, ας τους επιτρέψουμε να έχουν αμοιβές που θα τους εξασφαλίζουν αξιοπρεπή ζωή και δεν θα τους δημιουργούν την ανάγκη της διαπλοκής με οικονομικά συμφέροντα. Ας μην έχουμε αυταπάτες: Στην περίπτωση που οι αμοιβές τους μειωθούν δραματικά – λέω δραματικά, δεν λέω καθόλου – στο εξής υποψήφιοι για το Κοινοβούλιο θα είναι, κυρίως, πλούσιοι ή λαμόγια.

Ξέρω, ήδη σκέφτεστε ότι τα βουλευτικά προνόμια δεν εμπόδισαν κάποιους να παίρνουν μίζες όλα αυτά τα χρόνια. Είναι γεγονός. Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων, που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα; Με έναν και μόνο τρόπο. Αποκαλύπτοντάς τους και τιμωρώντας τους. Πράγμα που έως τώρα δεν έχει γίνει ποτέ από μια κακώς εννοούμενη αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτικών – αυτό που ο λαός περιγράφει με τη φράση «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει».

Δύο αποφάσεις θεωρώ κρίσιμες και αναγκαίες: Πρώτον, να καταργηθεί η βουλευτική σύνταξη και τα χρόνια της βουλευτικής ιδιότητας να προσμετρώνται ως συντάξιμα στα συνολικά καθενός και καθεμιάς εξ αυτών και δεύτερον, να καταργηθούν οι αμοιβές για την παρουσία των βουλευτών σε Επιτροπές.

•Να καταργηθεί επίσης η επιδότηση ενοικίου, η επιδότηση για οργάνωση γραφείου, η χορήγηση πολυτελούς αυτοκινήτου και των δωρεάν καυσίμων, η τηλεφωνική ατέλεια και κυρίως η  βουλευτική ασυλία.

Τα γράφω όλα αυτά σήμερα γιατί συμμερίζομαι την ανησυχία του φίλου μου, που πιστεύω ότι είναι και ανησυχία πολλών, πάρα πολλών, συμπολιτών μας. Θα ήταν ολέθριο αν επιτρέπαμε στις δυνάμεις του λαϊκισμού να κυριαρχήσουν και να μετατρέψουν την πολιτική και οικονομική κρίση σε κρίση θεσμών. Άλλωστε, ένα μεγάλο μέρος των σημερινών δεινών μας, στον λαϊκισμό οφείλεται. Στον λαϊκισμό που δίδαξε τον πολίτη να κινείται σαν ψηφοφόρος και να απαιτεί σαν πελάτης (που έχει πάντα δίκιο).

•Να στείλετε χαιρετίσματα στον φίλο σας τον γιατρό, ότι καθαρή Βουλή ζητάμε, αδιάφθορους βουλευτές χρειαζόμαστε, που να ψηφίζουν κατά εθνική συνείδηση και όχι κομματική. Και να τον πληροφορήσετε επίσης ότι ο ελληνικός λαός δεν σηκώνει ούτε κατοχές, ούτε χούντες. Και αν τον πήρε ο πόνος να του πείτε να έρθει στη χώρα που τόσο νοιάζεται να γιατρέψει κανέναν συνταξιούχο και άνεργο χωρίς να πάρει φακελάκι όπως κάνουν συνάδελφοί του στην Ελλάδα μας.

Με όλο τον σεβασμό…