Έναν ιδιόμορφο
εμφύλιο πόλεμο ζούμε στην Ελλάδα. Χωρίς ακόμη να έχει λήξει η νέα κατοχή, έχουμε
καταφέρει και πάλι οι Έλληνες να χωριστούμε σε διάφορα στρατόπεδα και αντί να
κοιτάμε το κοινό συμφέρον, απλά κοιτάμε να φαγωθούμε μεταξύ μας και να βασανίσουμε
τον απλό λαό, που δεν παίρνει το μέρος κανενός.
Γιατί μην
μου πείτε ότι δεν σας θυμίζει εμφύλιο πόλεμο, η τελευταία κόντρα μεταξύ κυβέρνησης
και εργαζομένων καθαριότητας.
Από την μία
η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει τα δικά της σκοτεινά και αντικοινωνικά μέτρα και
από την άλλη οι εργαζόμενοι ταλαιπωρούν τον απλό λαό για να παρεμποδίσουν την
κυβερνητική αυθαιρεσία. Όπως τότε το 44-49 ο απλός λαός ήταν τελικά αυτός που
βασανίσθηκε και ο μεγάλος χαμένος, έτσι και τώρα τα βασανιστήρια στα οποία υπόκειται
ο απλός λαός είναι συνεχόμενα και ατελείωτα. Τη μία τα ταξί, την άλλη τα ΜΜΜ.
Μετά οι γιατροί, οι φορτηγατζήδες, οι τελωνιακοί, οι πρατηριούχοι υγρών καυσίμων,
οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι δικηγόροι κ.π.λ. όλοι τους και μόνοι τους απέναντι
στην κυβερνητική αυθαιρεσία. Και η κυβέρνηση έχει αφήσει τη χώρα στο χάος αδιαφορώντας
για τα πάντα. Και τελικά αυτοί που την πληρώνουν είναι οι αδύνατες ομάδες του
λαού, που δεν μπορούν να αντισταθούν ούτε στην αδιαφορία, ούτε στην ταλαιπωρία.
Και συν όλα
αυτά, όπως και τότε, έτσι και σήμερα, το αυτάκι των όσων είναι στην εξουσία όχι
μόνο δεν ιδρώνει αλλά έχουν αναθέσει άμεσα ή έμμεσα την αποκατάσταση της «τάξης»
σε παρακρατικές συμμορίες, οι οποίες αλωνίζουν και τρομοκρατούν και αυτοί τον
απλό λαό. Σαν να δίνουν προειδοποίηση λέγοντας, «προσέξτε μην τους ακολουθήσετε
γιατί θα έρθουμε στο σπίτι σας».
Το χειρότερο
σε όλα αυτά είναι ότι σήμερα σε αντίθεση με το τότε, τα ζούμε όλα μαζί, ανάκατα.
Και κατοχή και εμφύλιο. Και το ξύλο, τα χτυπήματα, οι βασανισμοί ανελέητα και
συνεχή. Και από τις νέες δυνάμεις κατοχής και από τις ομάδες αντίστασης. Οι πρώτοι σου κόβουν το ψωμί και οι δεύτεροι
σαν να μην σου φτάνει η πείνα σε βασανίζουν για να σου θυμίσουν και καλά το γουργουρητό
στην κοιλιά σου.
Θέλουμε να
αντισταθούμε κατά των νέων δυναστών μας. Ωραία τότε. Ας βρούμε το κοινό τοπίο
δράσης και ας παλέψουμε όλοι μαζί για να φτάσουμε τη νίκη. Ας μην βασανίζει η μία
κοινωνική ομάδα την άλλη γιατί απλά αυτό το γαϊδούρι που κυβερνά την Ελλάδα είναι
ξεσαμάρωτο!
ΥΓ. Φίλε
οδοκαθαριστή γιατί σπας τη δική μου μύτη με τα αμάζευτα σκουπίδια σου και δεν
τα εναποθέτεις όλα στη νέα χωματερή που λέγεται Βουλή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου