26.12.11

Πιστεύω εις ένα Θεό, μοναδικό, το χρήμα!

Τι άλλο θα δούμε σε αυτόν τον κόσμο. Η βρωμιά και η δυσωδία αναδύεται από παντού. Και δεν είναι θέμα απλυσιάς του σώματος. Είναι θέμα ακάθαρτης ψυχής, που διαβρώθηκε από τα πάθη και τους πόθους της ζωής που μας λάνσαραν όλοι οι έχοντες και κατέχοντες.
Η διάβρωση έχει αγγίξει τα πάντα και αυτό φαίνεται ότι όλοι χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Τον μοναδικό σκοπό τους που δεν είναι άλλος από το να υπηρετήσουν τον ένα και μοναδικό Θεό τους που δεν είναι άλλος από το χρήμα. Ακόμη και αυτοί που υποτίθεται ότι είναι εκπρόσωποι ενός άλλου Θεού και της Εκκλησίας.
Σαν τον Εφραίμ και τον κάθε Εφραίμ που εμπορεύεται τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη ματαιοδοξία, την  ανθρώπινη ανάγκη για τη βοήθεια εξ ουρανού και την εξιλέωση.
Όλοι αυτοί οι έμποροι της ψυχής, λειτουργούν σαν άρπαγες κάθε υλικού στοιχείου για να σου προσφέρουν μια δόση θεϊκής σωτηρίας και μόνιμη θέση στον παράδεισο. Λεηλατούν το μυαλό και την καρδιά θέλοντας να δημιουργήσουν στρατιές φανατικών-σκλάβων που θα τους υπηρετούν σε όλη τους τη ζωή. Γιατί αρνούμαι να πιστέψω πως ο ίδιος ο Θεός που δημιούργησε τη φύση, τα δάση, τα ποτάμια, τη Θάλασσα, τα ζώα, δημιούργησε και ανθρώπους που το μόνο που σκέπτονται είναι πώς να καταστρέψουν όλες τις προηγούμενες θεϊκές δημιουργίες, για να  απλώσουν τη δική τους κυριαρχία. Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σαν τον Εφραίμ και τον κάθε Εφραίμ, που φορώντας τον μανδύα της ιεροσύνης συνδιαλέγονται με τους άλλους διαβόλους της πολιτικής και των τραπεζών.
Και όλα αυτά, κρυμμένα, προστατευμένα και καμουφλαρισμένα  μακριά από το οπτικό πεδίο του λαού. Αλλά επειδή η ματαιοδοξία τους δεν έχει όρια τα πάντα φανερώνονται όταν οι ίδιοι αισθάνονται ριγμένοι από τη όποια συνδιαλλαγή.
Είναι ικανοί ακόμη και να αλλαξοπιστήσουν αρκεί αυτοί να βγουν νικητές και να μην βρεθεί άλλος με περισσότερη εξουσία, άλλος πιο ισχυρός.
Χρησιμοποιούν όργανα και μέσα που μέχρι πρότινος τα απέδιδαν στο διάβολο, αλλά τώρα γίνονται οι καλύτεροι σύμμαχοι τους για να σώσουν το τομάρι τους.
Γκρεμίστε τις φυλακές του μυαλού και της σκέψης, γκρεμίστε τους από τον κόσμο αυτό.
Ο Θεός είναι μέσα μας, δεν χρειάζεται εκπροσώπους για να του μιλήσεις, σου μιλάει αυτός. Σου μιλάει και αγαπάς, σου μιλάει και κλαις, σου μιλάει και νιώθεις… Αυτός είναι ο Θεός μας!
Όλα τα άλλα είναι εμπόριο, σαν τους υπερήρωες του Αμερικάνικου Κινηματογράφου!
ΥΓ. Όχι ότι δεν υπάρχουν ιερωμένοι, γέροντες και άνθρωποι που υπηρετούν πράγματι το Θεό. Μόνο που αυτούς τους αντιλαμβάνεσαι από το καθαρό και ήρεμο βλέμμα. Και αν δεν μπορείς να τους αντιληφθείς από τα φθαρμένα ρούχα τους, τα απεριποίητα μαλλιά και γένια. Απομακρυσμένοι από τα εγκόσμια. Αυτοί είδαν το φως μέσα τους και προσπαθούν να βοηθήσουν και άλλους για να το δουν!
ΥΓ.1 Μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε τη σελίδα συμπαράστασης του φυλακισμένου ΕΦΡΑΙΜ στο FACEBOOK: «Συμπαραστεκόμαστε ΟΛΟΙ στην άδικη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ».
Μπείτε και ξεφωνήστε τον…

22.12.11

Όχι άλλο κάρβουνο… Κάηκε ο εγκέφαλος μας!


Τι να κάνει κανείς να γελάσει με τα χάλια τους, ή να βάλει τα κλάματα σκεπτόμενος που κατάντησαν αυτή τη χώρα, πόσο λίγο ή καθόλου καλύτερα σέβονται αυτό τον λαό.
Και μόνο στο άκουσμα της είδησης ότι για τέσσερα χρόνια ο Γιάννης Ραγκούσης, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας εισέπραττε το επίδομα τρίτεκνου, σε κάνει παίρνεις φόρα και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο για την τιμιότητα και το φιλότιμο που επέδειξες πληρώντας φόρους και χαράτσια για να σώσεις την πατρίδα του.
Και μάλιστα την ίδια ώρα που ένας από τους ανθρώπους που επέλεξες να σε κυβερνήσει, είχε το θράσος και την ανηθικότητα να εισπράξει ένα επίδομα πρόνοιας.
Και το θράσος ξεπερνά κάθε όριο καθώς ο υπουργός βγήκε και οργισμένος λέει γιατί από το περασμένο Σεπτέμβριο έχει ζητήσει  από τον ΟΓΑ να διακόψει την παροχή του επιδόματος, και μάλιστα μετά από υπολογισμό που έγινε έχει ήδη επιστρέψει τα μισά.
Μάλιστα δηλαδή μετά από τέσσερα χρόνια, ένα πρωί ξύπνησε ο κ. Ραγκούσης τον έπιασε κρίση ηθικής και είπε να επιστρέψει τα όσα εισέπραττε γιατί σιγουρεύτηκε πως με τον παχυλό μισθό του βουλευτή, του υπουργού και γω δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να ζήσει τα παιδιά του και χωρίς αυτό.
Εδώ κλαίμε από τα γέλια! Ο υπουργός με μειωμένα αντανακλαστικά αντιλήφθηκε το κράξιμο που θα έτρωγε, και που δεν το γλίτωσε βέβαια, αν τον έπαιρναν μυρωδιά και είπε να… ξεμυρίσει!
Και όλο αυτό δεν έγινε από καμία ευαισθητοποίηση, αλλά βλέποντας το ξεφωνητό σε Μενεγάκη και Πάγκαλο, που είχαν πέσει στο ίδιο ηθικό παράπτωμα είπε να προλάβει το δικό του.
Αυτά πρέπει να βλέπει ο κόσμος και να μη ξεχνά. Όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης πρέπει να τιμωρεί την κάθε ανηθικότητα. Μόνο αποβάλλοντας τέτοια στοιχεία από το πολιτικό σύστημα θα δούμε κάποια μέρα μια άλλη Ελλάδα. Μέχρι τότε ας χτυπήσουμε άλλη μια φορά το κεφάλι μας. ΓΚΟΥΠ!
Όχι άλλο Πάγκαλο, ΓΚΟΥΠ! Όχι άλλο Ραγκούση, ΓΚΟΥΠ! Όχι άλλο κάρβουνο, ΓΚΟΥΠ!

21.12.11

Ευτυχώς διαφεύγω της λοβοτομής!


Δεν λέω να βάλω μυαλό με τίποτα. Κάθε πρωί που σηκώνομαι λέω στον εαυτό μου πάμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο, και κάθε βράδυ που πέφτω στο κρεβάτι μου,  ξεφυσώντας από μέσα μου και κουνώντας απογοητευμένος το κεφάλι μου λέω η σωτήρια αναβλήθηκε και σήμερα!
Με αυτό που έζησα χθες μάλλον η σωτηρία θα αργήσει για πολύ καιρό ακόμη. Γιατί πως είναι δυνατόν σε μια κοινωνία που υποφέρει, σε έναν κόσμο που ο ένας στους τέσσερις πεινάει, να υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε ένα χρυσό κλουβί , προφυλαγμένοι από κάθε κακή σκέψη και έννοια, που θα μπορούσαν να τους χαλάσουν τη διάθεση.
Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος για ένα καπρίτσιο να σκορπάει μερικές δεκάδες χιλιάδες μέσα σε ένα λεπτό, χρήματα που θα μπορούσαν να ανακουφίσουν δεκάδες συνανθρώπους μας για ένα και δύο μήνες.
Πως είναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος να αρνείται να δώσει μερικά ευρώ, ούτε χιλιάδες, ούτε εκατοντάδες, ούτε καν εκατό σε έναν συνάνθρωπό του για να του χαρίσει ένα πλατύ χαμόγελο μόνο και μόνο γιατί θεωρεί ότι έχει τα αποκλειστικά δικαιώματα του χαμόγελου.
Πόσοι αλήθεια σαν αυτόν τον άνθρωπο υπάρχουν στον κόσμο. Και πως είναι δυνατόν κάποιοι να αρνούνται να χαρίσουν αγάπη, χαρά και χαμόγελο σε κάποιους άλλους γιατί πιστεύουν ότι όσα μοιράσουν τόσα θα λείψουν από το θησαυροφυλάκιο τους, ακόμη κι αν όσα έχουν δεν πρόκειται να τελειώσουν ποτέ, γιατί η αγάπη, η χαρά και ευτυχία απλά ο Δημιουργός προνόησε να μην τελειώνουν!
Πως μπορεί άραγε να σωθεί αυτός ο κόσμος, όταν τα μυαλά όσων τον κυβερνούν έχει καεί. Όταν όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα που από κατασκευής χρησιμεύουν για άλλες λειτουργίες πέραν του πως θα γίνω ισχυρότερος έχουν νεκρωθεί, ή καλύτερα οι ίδιοι έχουν προχωρήσει στη… λοβοτομή τους.
Αρνούμαι να πιστέψω ότι ο κόσμος αυτός είναι χαμένος… Γιατί απλά κάνοντας αυτή τη σκέψη θα κάνω λοβοτομή στο δικό μου εγκέφαλο. Θα συνεχίσω κάθε πρωί να σκέφτομαι πως θα κάνω τον κόσμο μας καλύτερο, χαρίζοντας στο μερίδιο που μου αναλογεί τη χαρά σε άλλους. Αυτή θα είναι η δική μου διαφυγή. Ακόμη και αν αυτό το μερίδιο είναι μικρό. Αν και όπως είπα η χαρά δεν κόβεται ούτε σε μικρά ούτε σε μεγάλα κομμάτια.   
  

20.12.11

“Cittas Slow”: To αντίδοτο για την… κρίση

Σε κάθε δράση, υπάρχει αντίδραση και σε κάθε κανόνα υπάρχει η εξαίρεση. Σε κάθε ζούγκλα υπάρχει ένα μονοπάτι και σε κάθε έρημο υπάρχει μια όαση. Έτσι λειτουργεί ο νόμος της φύσης. Έτσι έχει προνοήσει ο δημιουργός του κόσμου αυτού, ώστε πάντα να υπάρχει η διαφυγή ή εναλλακτική λύση για όσους αντιδρούν στο σύστημα…
Σήμερα ζούμε στην εποχή της… παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που κάποιοι εξαπλώνουν σαν ιό σε όλο τον κόσμο θέλοντας να ελέγξουν ήθη, έθιμα, παραδόσεις, θρησκείες, λαούς. Στόχος τους να υποδουλώσουν, να εκμεταλλευτούν και να καταστρέψουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τον άρρωστο εγωισμό τους.  
    
Κάποιοι πιο ψαγμένοι να τους πεις, πιο αντιδραστικούς θες, βρήκαν ένα μονοπάτι στη ζούγκλα της παγκοσμιοποίησης και δείχνουν να κάνουν τη δική τους μικρή… επανάσταση!
Πρόκειται για το κίνημα των «Αργών Πόλεων» ή  «Cittas Slow», ή «Ville Lente». Δεν πρόκειται για ένα καινούργιο κίνημα, καθώς η γέννησή του χρονολογείται τον Οκτώβριο του 1999, και ο τόπος γέννησης είναι το Ορβιέτο Ιταλίας. Με σήμα το σαλιγκάρι το όραμα τους ήταν η δημιουργία κοινοτήτων, με σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, με εγγυημένη την ποιότητα ζωής, λιγότερο άγχος και περισσότερη ευτυχία για τους κατοίκους. Αν πέτυχε, ή να θα πετύχει ίσως είναι νωρίς να απαντηθεί με σιγουριά, αλλά ότι το πρώτο παράδειγμα το ακολουθούν σήμερα 135 πόλεις σε 20 χώρες (Ιταλία –η έδρα, Ισπανία, Πορτογαλία, Πολωνία, Βέλγιο, Βρετανία, Γερμανία, ΗΠΑ, Αυστραλία κ.ά.), ίσως δίνει μια πρώτη θετική απάντηση.


Τι σημαίνει όμως Αργή Πόλη και τι χρειάζεται να κάνει μια πόλη για να γίνει δεκτή στο κίνημα και να λάβει τη σχετική πιστοποίηση.
1. Πρέπει να έχει λιγότερους από 50.000 κατοίκους
2. Να πληροί τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια για την προστασία του περιβάλλοντος.
3. Να αναπτύξει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που θα την κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, διατηρώντας τα ήθη και έθιμα
4. Να κάνει χρήση τεχνολογιών που θα βελτιώσουν την ποιότητα του περιβάλλοντος και της αστικής δομής.
5.  Να παράγει και να καταναλώνει βιολογικά τρόφιμα και να αποκλείει γενετικά τροποποιημένα προϊόντα
6. Να προωθεί την ποιότητα της φιλοξενίας
7. Να προστατεύει την αυτόχθονη παραγωγή που έχει ρίζες στην παράδοση και την κουλτούρα    
 Όπως τονίζουν οι υπεύθυνοι του δικτύου των «Αργών Πόλεων» στόχος τους είναι να δοθεί προτεραιότητα στον άνθρωπο, να μειωθεί η υπερκατανάλωση και να σταματήσει η σπατάλη. Δεν είναι ενάντια στην ανάπτυξη αρκεί αυτή να γίνεται με σεβασμό στη φύση.

Γίνεται αντιληπτό ότι ένα τέτοιο κίνημα θα δημιουργούσε εχθρούς. Πολλοί κατηγόρησαν το κίνημα για άρνηση τεχνολογικής εξέλιξης. Η απάντηση του κινήματος ήταν σαφής. Οι άνθρωποι που κατοικούν σε μια «Αργή Πόλη» είναι πιο υγιείς και ευτυχισμένοι.
Παρόλα αυτά οι αντίπαλοι του κινήματος εξακολουθούν να διαφημίζουν τη ζωή στα μεγάλα αστικά κέντρα με μότο: «Έτσι θα ξεφύγετε από τη φτώχεια», παρόλο που οι συνθήκες σε αυτά, όπως αντιλαμβάνονται αργότερα τα θύματα τους, είναι εφιαλτικές.
Το 2050 σύμφωνα με έρευνα θα υπάρχουν πάνω από 27 πόλεις που ο πληθυσμός τους θα ξεπερνά τα 20 εκατ. Τόσα θα είναι τα αθώα θύματα της εξαπάτησης ενός συστήματος που υπόσχεται μια ζωή γεμάτη ανέσεις, ενώ στην ουσία πρόκειται για μια ζωή σε μια γαλέρα, που συνέχεια τραβάς κουπί, μήπως φτάσεις στη δική σου Ιθάκη!   
 Αν και η Ελλάδα απέχει από αυτό το κίνημα, η ζωή στην ελληνική περιφέρεια δεν φαίνεται να απέχει πολύ από αυτό που υποστηρίζουν οι «Αργές Πόλεις». Αν πάρουμε μάλιστα για παράδειγμα τη ζωή στην Ικαρία, ίσως οι άνθρωποι του δικτύου θα έπρεπε να δώσουν μια τιμητική διάκριση στους Ικαριώτες.
Το θέμα είναι πόσοι από εμάς θα αποτινάξουμε το ζυγό του… νεοπλουτισμού και καταφέρουμε να ζήσουμε με όσα πραγματικά χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι.

15.12.11

Τίποτα νεώτερο δεν θα γίνει, αν δεν έρθει ο νέος άνθρωπος

Πλησιάζοντας τις ημέρες των Χριστουγέννων με πιάνει αυτό το πνεύμα και θέλω να ξεφεύγω από την καθημερινότητα. Κρίση, τρόικα, οικονομία, λεφτά, χρηματιστήρια, οίκοι αξιολογησης, κυβέρνηση, εφεδρεία, χαράτσι και όλα τα συναφή που προκαλούν αηδία. Το ίδιο και η γκρίνια, οι κατάρες, η μιζέρια μας γαμώτο!
Θέλουμε έναν νέο κόσμο, ας τον φτιάξουμε και αν δεν μπορούμε, ας φροντίσουμε για τις προϋποθέσεις. Ποιες είναι αυτές. Μία είναι η βασική και την έχω ξαναπεί σε προηγούμενη ανάρτηση.
Τίποτα νεώτερο δεν θα γίνει, αν δεν έρθει ο νέος άνθρωπος. Και ποιος είναι ο νεός άνθρωπος; Το παιδί! Το δικό μου, το δικό σου, τα παιδιά όλου του κόσμου. Σε αυτά ανήκει ο κόσμος, ας τον αφήσουμε στα χέρια τους να τον αλλάξουν. 
Για αυτό το λόγο διάλεξα να σας μεταφέρω την εμπειρία δύο γονιών που μιλούν για τον αγώνα της μικρής τους κόρης. Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜagazino της 11ης Δεκεμβρίου.
Διαβάστε το γιατί μέσα του κρύβει το νόημα της ζωής... 
 
"Η Αρέθα γεννήθηκε ένα σαββατιάτικο πρωινό, στο τέλος Οκτωβρίου. Ένα κανονικό μωρό με βάρος τριάμισι κιλά, ύψος 52 πόντους, σκούρα, καστανά μαλλιά και μάτια και φουσκωτά μαγουλάκια. Ξεκίνησε λοιπόν το βρεφικό πρόγραμμα της: γάλα, ύπνος, αλλαγή πάνας, αγκαλιές, φιλιά και πάλι από την αρχή. Πέρασε τους γνωστούς κολικούς, έκανε εμετούς, ανέβασε πυρετό, έκλαιγε λίγο παραπάνω κάποιες φορές και ξυπνούσε συχνά, αλλά ουσιαστικά ήταν αυτό που λέμε "καλό παιδί". 
Σιγά σιγά άρχισε να στηρίζει το κεφάλι της και να παρατηρεί τον κόσμο γύρω της, να κάνει φωνούλες και να απλώνει τα χέρια της να πιάσει πρόσωπα και αντικείμενα. Απέκτησε το καρεκλάκι της όπου μπορούσε να κάθεται, να χαζεύει και φυσικά να παίζει. Ο κόσμος των παιχνιδιών και των βιβλίων ξανοιγόταν μπροστά της με πολλά διαφορετικά χρώματα, τα σχήματα και τις υφές, με τους περίεργους θορύβους και τη μουσική. Φυσικά έκαναν την εμφάνισή τους και τα δόντια. Φαγούρα στα ούλα, γκρίνια και ατελείωτο μασούλημα σε δάχτυλα, κρίκους οδοντοφυίας, παιχνίδια και βιβλία. Ξεκίνησε και το κανονικό φαγητό, τρόγωντας με το κουτάλι νόστιμες κρέμες, ενώ με την κόρα του ψωμιού ¨εξασκούσε" τα δόντια της. Επίσης, ανακάλυψε το καρότσι, το δικό της μεταφορικό μέσο, που ήταν κατάλληλο τόσο για βόλτες μέσα στο σπίτι, αλλά κυρίως έξω από αυτό. "Ρουφούσε τα πάντα και ο κόσμος ήταν τόσο όμορφος, η ζεστασιά του ήλιου, η μυρωδιά της βροχής, τα λουλούδια, τα δέντρα, τα ζώα, τα παιδιά με τα ποδήλατα, οι κούνιες, όλα της φαίνονταν υπέροχα. Χαμογελούσε ευτυχισμένη με όλα αυτά που είχε ακόμη να μάθει. Το βράδυ έκανε "βαρελάκια"στο μεγάλο κρεβάτι, απολάμβανε το μπάνιο στη μπανιέρα, με τα κίτρινα παπάκια και ύστερα κοιμόταν αποκαμωμένη, αλλά ξέγνοιαστη στο κρεβάτι της. Πήγε μέχρι και για μπάνιο στη θάλασσα! Φόρεσε κόκκινο μαγιό και βούλιαξε τα μικρά της πόδια στην αμμουδιά εκεί που σκάει το κύμα, έκανε μπάνιο και μπρούμυτα και ανάσκελα, αλλά και καθιστή μέσα στο σωσίβιό της. Και φυσικά ξεκίνησε σοβαρές προσπάθειες να σταθεί όρθια. Κάπως έτσι έφτασε στα πρώτα της γενέθλια κα έσβησε το κερί πάνω στη μεγάλη σοκολατένια της τούρτα. Όσα περιγράφονται παραπάνω δεν αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο και είναι γνωστά σε όλους όσους έχουν βιώσει από κοντά τους πρώτους μήνες της ζωής ενός παιδιού. Με μια μικρή διαφορά μόνο: Η Αρέθα διαγνώστηκε από την πρώτη ημέρα της ζωής της με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, ασθένεια που σπανιότατα εμφανίζεται σε νεογνά. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο Τμήμα Παιδιατρικής Αιματολογίας - Ογκολογίας του Νοσοκομείου Παίδων "η Αγία Σοφία", όπου της τοποθετήθηκε  ο καθετήρας για τη λήψη θεραπειών και μεταγγίσεων. 
Η Αρέθα νοσηλεύτηκε για πολλούς συνεχείς μήνες και έλαβε πολλαπλά σχήματα χημειοθεραπειών με τις όποιες δυσκολίες και παρενέργειες.
Μια μικρή, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη αγωνίστρια που δεν το έβαλε στιγμή κάτω.  Υπενθύμισε σε όλους μας ότι τα παιδιά κρύβουν μέσα τους μια τεράστια δύναμη και άσβεστη δίψα για ζωή. Μπορούν να ξεπερνούν ανυπέρβλητα εμπόδια και να συνεχίζουν με χαμόγελο και αποφασιστικότητα, εκπλήσσοντας γονείς και γιατρούς. Το καθένα έχει το δικό του ξεχωριστό τρόπο να ανοίγει το δρόμο προς το μέλλον και να βγαίνει νικητής. Και το μόνο που ζητούν από εμάς είναι αγάπη και φροντίδα, τρυφερότητα και στοργή, αγκαλιές και φιλιά χαμόγελο και παιχνίδια, τα αυτονόητα δηλαδή. Εκείνα θα συνεχίσουν να αγωνίζονται ακούραστα, επειδή θέλουν να μεγαλώσουν να γνωρίσουν τον κόσμο και επειδή διαισθάνονται από νεογέννητα ακόμη, ότι η ζωή είναι γλυκιά και γεμάτη φως, ένα υπέροχο ταξίδι που πρέπει να κατακτήσουν. Μην εγκαταλείπετε ποτέ τα παιδιά σας, μην λιποψυχείται, μην  απογοητεύεστε, και απλώς ακολουθήστε με αγάπη και σεβασμό το δρόμο που χαράσσουν, διότι τα ίδια ξέρουν καλύτερα από όλους τι πρέπει να γίνει. Μπράβο κουκλίτσα μας, τα κατάφερες μια χαρά. Είσαι η ηρωίδα μας".

6.12.11

Πόσα Gigabyte κορόιδα είμαστε;





Η είδηση έπαιξε σε δύο τρία ενημερωτικά site. Δεν έτυχε να την δω σε κάποιο τηλεοπτικό σταθμό, αλλά μπορώ να είμαι σίγουρος, ότι δεν έπαιξε στα πρώτα θέματα των δελτίων ειδήσεων. Μόνο και μόνο η είδηση όμως σοκάρει. Το Ι.Κ.Α. δαπάνησε το αστρονομικό ποσό των 2.000.000 ευρώ για να κατασκευάσει την επίσημη ιστοσελίδα του. Την ίδια στιγμή παραμένει άγνωστο εάν οι συντάξεις των ασφαλισμένων πάρουν στην ώρα τους τις συντάξεις και το δώρο Χριστουγέννων. Λαϊκισμός θα μου πείτε. Το ότι όμως παρά τα 2.000.000 ευρώ που δαπανήθηκαν ελάχιστα υποκαταστήματα του ΙΚΑ είναι συνδεδεμένα on line, με αυτό και ακόμη πολλές από τις εφαρμογές που θα έπρεπε να λειτουργούν, απλά δεν χρησιμοποιούνται από τους δικαιούχους χρήστες δε νομίζω ότι είναι λαϊκισμός, αλλά παράνοια. Για παράδειγμα δηλαδή αν κάποιος απευθυνθεί σε υποκατάστημα ας πούμε των Χανίων και ζητήσει να τον ενημερώσουν για τα χρωστούμενα ένσημά του από κάποια εργασία π.χ. στη Θεσσαλονίκη, οι αρμόδιοι θα του απαντήσουν πως αυτό είναι αδύνατον γιατί θα πρέπει να απευθυνθεί ο ίδιος στο υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης. Και αυτό δεν οφείλεται σε αδυναμία του ψηφιακού συστήματος, αλλά σε δυσλειτουργία του… ζώντος συστήματος, δηλαδή του συστήματος λειτουργίας της υπηρεσίας. Άρα για ποιο λόγο θα πρέπει να δαπανηθεί ένα τέτοιο ποσό για τη δημιουργία μιας ιστοσελίδας όταν, οι χρήστες αδυνατούν να το χρησιμοποιήσουν. 

Είναι δυνατόν όμως μια ιστοσελίδα να στοιχίζει δύο εκατομμύρια ευρώ. Είναι φυσικό μια ιστοσελίδα ενός δημόσιου οργανισμού, να στοιχίζει περισσότερο από μια ιστοσελίδα ενός φυσικού προσώπου, η ενός νομικού προσώπου. Γιατί η πλατφόρμα διαχείρισης την ιστοσελίδας ενός δημοσίου οργανισμού είναι μεγαλύτερη και πολυπλοκότερη. Αλλά δύο εκατομμύρια ευρώ; Σύμφωνα με ειδικότερους είναι παραπάνω από υπερβολή. Ακόμη και εταιρίες που έχουν κατασκευάσει σελίδες πολυεθνικών εταιριών, όπως η SONY, δεν θα χρέωνε τόσο ακριβά. Οι απαντήσεις που πήραμε από ανθρώπους που μπορούν να κατασκευάσουν τέτοιου είδους ιστοσελίδες ήταν αλήθεια ποικίλες. Υπήρχαν οικονομικές, λιγότερο οικονομικές και ακριβές. Καμία όμως δεν πλησίαζε καν το ποσό των δύο εκατομμυρίων ευρώ. Η πιο ακριβή σταματούσε στις 150.000 ευρώ. Και η πιο οικονομική σε μερικές χιλιάδες ευρώ κάτω των 10.000 ευρώ. Πολλοί υποστήριξαν ότι μια τέτοια ιστοσελίδα θα μπορούσαν να την κατασκευάσουν ακόμη και φοιτητές αν οι υπεύθυνοι αναλογιζόμενοι τις ημέρες κρίσης που περνάει η χώρα απευθύνονταν σε κάποια ανώτατη σχολή.
Βέβαια το ΙΚΑ δεν είναι το μοναδικό περιστατικό. Πάρα πολλές άλλες υπηρεσίες, δήμοι, υπουργεία, και επιμελητήρια έχουν κατασκευάσει ιστοσελίδες αναλόγου κόστους. Μια ιστορία που χρήζει εισαγγελικής παρέμβασης και έρευνας, αλλά που μέχρι στιγμής κανενός το αυτί δεν έχει ιδρώσει. Διοικητές, παραδιοικητές, διευθυντές, υποδιευθυντές, γραμματείς και.. φαρισαίοι όλοι είναι υπεύθυνοι για αυτή την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. 
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίξει με το χρήμα που προέρχεται από τους φορολογούμενους πολίτες.
Επιτέλους αξίζει να δούμε ότι οι κόποι των Ελλήνων πιάνουν τόπο, και δεν υπάρχουν κάποιοι που τα ξοδεύουν στην υγειά των κορόιδων.
Τα υπόλοιπα στη δική σας κρίση!