Δεν λέω να βάλω
μυαλό με τίποτα. Κάθε πρωί που σηκώνομαι λέω στον εαυτό μου πάμε να κάνουμε τον
κόσμο μας καλύτερο, και κάθε βράδυ που πέφτω στο κρεβάτι μου, ξεφυσώντας από μέσα μου και κουνώντας
απογοητευμένος το κεφάλι μου λέω η σωτήρια αναβλήθηκε και σήμερα!
Με αυτό που έζησα
χθες μάλλον η σωτηρία θα αργήσει για πολύ καιρό ακόμη. Γιατί πως είναι δυνατόν
σε μια κοινωνία που υποφέρει, σε έναν κόσμο που ο ένας στους τέσσερις πεινάει,
να υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε ένα χρυσό κλουβί , προφυλαγμένοι από κάθε κακή
σκέψη και έννοια, που θα μπορούσαν να τους χαλάσουν τη διάθεση.
Πως είναι δυνατόν
ένας άνθρωπος για ένα καπρίτσιο να σκορπάει μερικές δεκάδες χιλιάδες μέσα σε
ένα λεπτό, χρήματα που θα μπορούσαν να ανακουφίσουν δεκάδες συνανθρώπους μας για
ένα και δύο μήνες.
Πως είναι δυνατόν
ο ίδιος άνθρωπος να αρνείται να δώσει μερικά ευρώ, ούτε χιλιάδες, ούτε εκατοντάδες,
ούτε καν εκατό σε έναν συνάνθρωπό του για να του χαρίσει ένα πλατύ χαμόγελο
μόνο και μόνο γιατί θεωρεί ότι έχει τα αποκλειστικά δικαιώματα του χαμόγελου.
Πόσοι αλήθεια σαν
αυτόν τον άνθρωπο υπάρχουν στον κόσμο. Και πως είναι δυνατόν κάποιοι να
αρνούνται να χαρίσουν αγάπη, χαρά και χαμόγελο σε κάποιους άλλους γιατί
πιστεύουν ότι όσα μοιράσουν τόσα θα λείψουν από το θησαυροφυλάκιο τους, ακόμη κι
αν όσα έχουν δεν πρόκειται να τελειώσουν ποτέ, γιατί η αγάπη, η χαρά και
ευτυχία απλά ο Δημιουργός προνόησε να μην τελειώνουν!
Πως μπορεί άραγε
να σωθεί αυτός ο κόσμος, όταν τα μυαλά όσων τον κυβερνούν έχει καεί. Όταν όλα
τα εγκεφαλικά κύτταρα που από κατασκευής χρησιμεύουν για άλλες λειτουργίες
πέραν του πως θα γίνω ισχυρότερος έχουν νεκρωθεί, ή καλύτερα οι ίδιοι έχουν
προχωρήσει στη… λοβοτομή τους.
Αρνούμαι να
πιστέψω ότι ο κόσμος αυτός είναι χαμένος… Γιατί απλά κάνοντας αυτή τη σκέψη θα
κάνω λοβοτομή στο δικό μου εγκέφαλο. Θα συνεχίσω κάθε πρωί να σκέφτομαι πως θα
κάνω τον κόσμο μας καλύτερο, χαρίζοντας στο μερίδιο που μου αναλογεί τη χαρά σε
άλλους. Αυτή θα είναι η δική μου διαφυγή. Ακόμη και αν αυτό το μερίδιο είναι
μικρό. Αν και όπως είπα η χαρά δεν κόβεται ούτε σε μικρά ούτε σε μεγάλα
κομμάτια.
Η ιστορία προχώρησε. Χθες ήταν της μόδας αυτός που είχε λεφτά, σε λίγο όποιος έχει δεν θα τολμά να κυκλοφορήσει στους δρόμους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος δεν προχώρησε μαζί με την ιστορία, θα φύγει μαγικά από το σενάριο (παρέα με την δική του πραγματικότητα, που χάνεται).
Αυτός που συνεχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο, δεν έχει απλώς διαφύγει της λοβοτομής, έχει φύγει πολύ μπροστά.
Σ.Λ.
Έχω μεγάλη ανάγκη από μια μικρή δόση αισιοδοξίας ! Που να ψάξω σε ποιο να απευθυνθώ; Ο συμπαθέστατος οικογενειάρχης , ο ταξιτζής που με πήγαινε σήμερα το πρωί σπίτι μου , μου είπε «κοίτα την πάρτη σου κύριε !» και δεν καταλάβαινε πως αυτό το κοίτα την πάρτη σου , μας έφερε μέχρι εδώ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεωνίδας
Κύριε Λεωνίδα δεν ξέρω γιατί αλλά από μικρό παιδί τα Χριστούγεννα ήταν μια γιορτή που με ενέπνεαν. Κοιτάτε γύρω σας όλο και κάποιον θα βρείτε να σας χαμογελάσει. Απλά χαμογελάστε του και ευχηθείτε του Χρόνια Πόλλα και Καλά Χριστούγεννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάτε δίπλα σας κάποιος σίγουρα θα χρειάζεται τη βοήθεια σας. Απλά δώστε του ό,τι μπορείτε. Και αν δεν έχετε κάτι να του δώσετε, δώστε του το χέρι σας και ευχηθείτε του Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΥΡΙΕ ΛΕΩΝΙΔΑ! ΚΑΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ...