Κάτι θα λείπει από το χαμόγελο σου!

Υπάρχουν στιγμές που σταματάει ο χρόνος. Που θέλεις να παγώσεις τους λεπτοδείκτες, που δεν θέλεις να χάσεις τη χαρά, τη λύπη, το χαμόγελο, το δάκρυ, το θυμό. Δεν θέλεις να τα χάσεις, γιατί ξέρεις ότι είναι μοναδικά και ποτέ στη ζωή σου δεν πρόκειται να το ξαναζήσεις.

Ξέρω έναν άνθρωπο που θα έδινε και την καρδιά του την ίδια, να σφίξει για άλλη μια φορά ένα μικρό παιδί, που για 10 χρόνια του ΄δινε μόνο χαρά, γέλιο ξεγνοιασιά και ευτυχία. Που ένα μικρό παιδί τον έκανε ολοκληρωμένο.

Όλα όμως σκόρπισαν με μιας. Αυτή τη στιγμή θα ήθελε να την παγώσει, να μην την αφήσει ποτέ να έρθει. Ξέρει πως από τη στιγμή αυτή και μετά όλα θα είναι μουντά, κι ας προσπαθούμε όλοι να του πούμε το αντίθετο! Ξέρει πως από το επόμενο χαμόγελο κάτι θα του λείπει. Το επόμενο δάκρυ θα είναι πιο βαρύ.

Ξέρει πως όλη η δική μας αγάπη δεν θα μπορέσει ποτέ να γεμίσει την καρδιά του όπως του την γέμιζε το άγγιγμα από ένα μικρό χεράκι, το φιλί από δύο παιδικά χειλάκια, το κοίταγμα από δύο αθώα ματάκια…

Κι όμως πρέπει να συνεχίσει. Να συνεχίσει να αναπνέει, να αισθάνεται, να ζει, γιατί έτσι θα το ήθελε μια ψυχούλα που τώρα πετά σαν τον άνεμο, λάμπει σαν τον ήλιο, ταξιδεύει σαν τα σύννεφα. Γιατί τώρα η ψυχούλα αυτή ελευθερώθηκε, λυτρώθηκε από τον πόνο που της έδωσε ο κόσμος μας!

Για αυτό φίλε μου πρέπει να συνεχίσεις για να κάνουμε όλοι μαζί λιγότερο τον πόνο σε αυτόν τον κόσμο. Το έκανες μια φορά μπορείς και πάλι να χαρίσεις ένα χαμόγελο κι ας είναι μικρότερο. Ένα μικρό παιδί δεν μετράει την αγάπη, την αισθάνεται και ανταποδίδει!

ANTIO EIΡΗΝΟΥΛΑ...ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ...