Στα 42 χρόνια μου έχω ζήσει ισάριθμες Μεγάλες Εβδομάδες και Αναστάσεις. Εχω ακούσει το «Δεύτε λάβετε Φως» από 42 παπάδες , έχω ανάψει 42 λαμπάδες, έχω ψάλει 42 φορές το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών», έχω δει τα πυροτεχνήματα να φωτίζουν 42 ουρανούς…
Εχω ζήσει 42 φιέστες Αναστάσεως που τελειώνουν με αγκαλιές και φιλιά και που από την επόμενη κιόλας ημέρα ξαναρχίζει ο ίδιος κύκλος. Η γέννηση, η σταύρωση, η Ανάσταση! Ενας σημαδιακός και συμβολικός κύκλος…
Γέννηση, Σταύρωση, Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η!
Τελικά είναι πραγματικότητα ή συμβολισμος; Δεν ξέρω τι πιστεύουν οι άλλοι. Εγώ πιστεύω στον δικό μου Χριστό.
Ο δικός μου ο Χριστός σταυρώνεται και ανασταίνεται σχεδόν καθημερινά…
Με τον δικό μου Χριστό μιλάω απευθείας, χωρίς να χρειάζομαι μεσολαβητές για να με ακούσει. Αλλοτε συμφωνεί μαζί μου και άλλοτε διαφωνεί. Δεν χρειάζομαι το φως του κεριού για να τον δω και να με δει.
Τον δικό μου τον Χριστό δεν μπορεί κανείς να τον προσβάλει, παρά μόνο ο κακός μου εαυτός. Τον δικό μου τον Χριστό δεν τον αγγίζουν ούτε οικονομικές κρίσεις, ούτε κομουνιστικές αντιλήψεις, ούτε δεξιές ή κεντρώες πεποιθήσεις, δεν τον συγκινούν οι δεήσεις και οι υποκύψεις .
Ο δικός μου ο Χριστός δεν χρειάζεται εξομολογήσεις, γιατί ζει και νιώθει τις αμαρτίες μου, και πληγώνεται από αυτές, αλλά με συγχωρεί γιατί με αγαπάει και αγαπάει τα πάντα. Ακόμη και όσα εγώ μισώ και πάντα με βάζει σε σκέψεις να αναθεωρήσω, αλλά τις περισσότερες φορές δεν το κάνω γιατί δεν είμαι άξιος.
Τον δικό μου τον Χριστό τον πονούν και τον σταυρώνουν οι δικές μου οι πράξεις και τον ανασταίνουν οι καλές μου σκέψεις .
Τον δικό μου τον Χριστό τον βλέπω στο πρόσωπο του παιδιού μου, της γυναίκας μου, του πατέρα μου, της μάνας μου, του αδερφού μου, των φίλων μου.
Ο δικός μου ο Χριστός με συντροφεύει πάντα γιατί ζει μέσα μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου