Μόλις είχα ανοίξει την τηλεόραση και στην Πρωινή Ενημέρωση της ΝΕΤ όπως έλεγε το σουπεράκι φιλοξενούσαν τον διοικητή ενός μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου γι αν μιλήσει για την κατάσταση σε μια κλινική του νοσοκομείου. Τότε άκουσα τη φωνή του διοικητή να λέει με αργή φωνή: «Μιλάτε σιγά και σταθερά να σας ακούσω δεν σας καταλαβαίνω, μιλάτε γρήγορα δεν μπορώ να σας καταλάβω». Υπέθεσα ότι ευθυνόταν η γραμμή του τηλεφώνου. Μετά την επανάληψη της ερώτησης του δημοσιογράφου ο διοικητής επανέλαβε με αργό και περίεργο τρόπο: «Δεν μπορώ να σας καταλάβω μιλήστε αργά και δυνατά. Μιλάτε γρήγορα…»
Τότε κατάλαβα πως δεν έφταιγε ο τρόπος που μιλούσε ο δημοσιογράφος, αλλά φαινόταν ο διοικητής να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, που τον εμπόδιζε να επεξεργαστεί νοητικά την ερώτηση του δημοσιογράφου. Φαινόταν από τον τρόπο που μιλούσε. Λες και ήταν σε slow motion. Αμέσως τότε είπα από μέσα μου μπράβο στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Υγείας που έδωσαν τη διοίκηση ενός δημόσιου νοσοκομείου σ’ έναν άτομο με ειδικές ανάγκες. Να λοιπόν που η κοινωνική ευαισθησία δεν λείπει από τους κυβερνώντες. Και άλλο ένα μπράβο έδωσα στον διοικητή του νοσοκομείου που παρά τα όποια προβλήματα στην ομιλία, στην ακοή ή στην διανόηση μπορεί να είχε τα ξεπέρασε σπούδασε και έφτασε τόσο ψηλά ώστε να είναι ικανός να διοικεί ένα ολόκληρο νοσοκομείο.
Η επόμενη κιόλας σκηνή όμως ήρθε να μου σκορπίσει τις καλές σκέψεις. Ο παρουσιαστής της εκπομπής και όχι ο προσκεκλημένος δημοσιογράφος που έκανε την ερώτηση που δεν μπορούσε να καταλάβει ο διοικητής, πήρε τον λόγο και είπε: «Κύριε διοικητά με ακούτε, είμαι ο Κώστας Αρβανίτης ο παρουσιαστής της Πρωινή Ενημέρωσης, μπορείτε να μας πείτε για την κατάσταση στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου σας». Ο διοικητής σαν από θαύμα όχι μόνο άκουσε αυτήν την φορά την ερώτηση του παρουσιαστή ης εκπομπής του κρατικού καναλιού, αλλά άρχισε να μιλάει και γρήγορα και καθαρά για την κατάσταση της κλινικής λέγοντας, «τον τελευταίο καιρό έχουν δρομολογηθεί πολλά. Ηδη πήραμε στεφανιογράφο, που καλύπτει 30 περιστατικά την ημέρα…»
Ωπ, κάπου το έχασα λέω «στεφανιογράφο σε ψυχιατρική κλινική, τόσο πολύ εκσυγχρονίστηκαν τα δημόσια νοσοκομεία», αλλά τα 30 περιστατικά την ημέρα με μπέρδευαν, «τόσοι καρδιοπαθείς σε ψυχιατρική κλινική, κάτι δεν πάει καλά εδώ» μονολόγησα.
Τα επόμενα λόγια όμως του διοικητή και οι εικόνες που συνόδευαν τα όσα έλεγε μου ξεδιάλυναν τις όποιες απορίες.
Οι εικόνες από την ψυχιατρική κλινική του Κρατικού Νοσοκομείου της Νίκαιας ήταν απαράδεκτες, απαίσιες και τριτοκοσμικές. Δεν ήταν μόνο τα σπασμένα παράθυρα, οι ξεχαρβαλωμένες πόρτες και τα διαλυμένα σώματα καλοριφέρ, ήταν περισσότερο η βρωμιά, η μούχλα και οι ακαθαρσίες σε τοίχους, στους χώρους παρασκευής του συσσιτίου, στις τουαλέτες που σε έκαναν το λιγότερο να αηδιάσεις.
Αλλά ο διοικητής ατάραχος, «περιμένουμε να τελεσφορήσουν οι μειοδοτικοί διαγωνισμοί για να προχωρήσουμε στην αποκατάσταση των ζημιών, ενώ το τελευταίο μήνα το νοσοκομείο έχει στη διάθεσή του και ένα σύγχρονο…» δεν έδινε καμία απάντηση για την βρωμιά και τις τριτοκοσμικές καταστάσεις που επικρατούν στην ψυχιατρική κλινική, αλλά μιλούσε γενικά και αορίστως για τα έργα που γίνονται στο νοσοκομείο. Όχι, όχι για να είμαι ειλικρινής αναφέρθηκε και στην ψυχιατρική κλινική. Είπε ότι ενδιαφέρθηκε προσωπικώς και ο κύριος πρωθυπουργός. Πριν από… έξι μήνες. Μετά από έξι μηνες όμως η μούχλα κάτω από τους νεροχύτες της κουζίνας, η βρωμιά στα σκεύη, τα σπασμένα παντζούρια κλπ παρέμειναν άφτιαχτα. Τώρα ή το προσωπικό ενδιαφέρον του πρωθυπουργό έπαψε ή ο υπουργός, ο διοικητής και οι παρατρεχάμενοί του έγραψαν το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού στα παλιά τους υποδήματα…
Τέλος κατάλαβα πως όντως ο διοικητής ήταν άτομο με… ειδικές ανάγκες! Η μία ανάγκη του ήταν στην τσέπη όπου μπαίνει ο παχυλός μισθός του παρά την οικονομική κρίση που ο ίδιος ανάφερε. Και η άλλη ανάγκη ήταν η αναπαυτική πολυθρόνα στο γραφείο του διοικητή που ξεκούραζε το κουρασμένο κορμάκι του, που με τίποτα δεν ήθελε να χάσει και που προσπαθούσε με τόσο κόπο να παρασύρει την κουβέντα εκεί που ο ίδιος ήθελε και όχι να απαντήσει σε αυτά που τον ρωτούσαν…Αυτές οι ειδικές ανάγκες τον έχουν προκαλέσει επιλεκτική απώλεια ακοής σε όσα δεν του αρέσουν και ολική αναισθησία στην ταλαιπωρία και γιατί όχι κακομεταχείριση ψυχικά ασθενών.
Η ερώτηση του προσκεκλημένου στην εκπομπή δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη, που δεν καταλάβαινε ο διοικητής του νοσοκομείου ήταν: «κύριε διοικητά με αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν στην ψυχιατρική κλινική γιατί δεν υποβάλλεται την παραίτησή σας;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου