«Είπαμε κύριε πρωθυπουργέ ότι είναι Πρωταπριλιά σήμερα, αλλά φτάνει με τόσα ψέματα», απάντησε ο Σαμαράς και συνέχισε «όσον αφορά τον πρώην πρωθυπουργό κύριε Παπανδρέου, στα δικά μου μάτια πρώην πρωθυπουργός είστε». Εκείνη την στιγμή ο παππούς χαμήλωσε τη φωνή της τηλεόρασης με το τηλεκοντρόλ που κρατούσε στο χέρι και μου είπε. «Καλό μήνα αγόρι μου, τους άκουσες ε; Θυμήθηκαν την Πρωταπριλιά! Τι να πεις με τόσα ψέματα που μας έχουν πει όλοι τους κάθε μέρα Πρωταπριλιά έχουμε στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Αλλά έτσι μας αρέσει και εμάς να ζούμε μέσα στο ψέμα. Η αλήθεια είναι σκληρή και θέλει κότσια να την πεις και αν την ζήσεις»! Εμεινα αποσβολωμένος με την σκέψη του παππού. Αυτός όμως μ’ έβγαλε από τον προβληματισμό που ο ίδιος μου δημιούργησε και με ρώτησε . «Σε τι μπορώ να σε βοηθήσω;». Ντράπηκα να του πω να χαμηλώσει την τηλεόραση, καθώς έτσι κι αλλιώς το είχε κάνει, όποτε και γω του ζήτησα μια ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο γιατί οι δικές μου είχαν τελειώσει. «Μια στιγμή να τις βρω αγόρι μου» μου είπε ο παππούς, «έλα μέσα μην κάθεσαι όρθιος». Θέλοντας να μην τον προσβάλω έκατσα σε μια καρέκλα και μέχρι ο παππούς να βρει την ασπιρίνη εγώ έβλεπα στην τηλεόραση τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς να μιλούν χωρίς να τους ακούω όμως καθώς ο παππούς έκλεισε τη φωνή εντελώς γιατί όπως είπε, «αρκετός είναι ο πονοκέφαλος που έχεις, μην μεγαλώσει κι άλλο»…
Μέχρι να βρει την ασπιρίνη ο παππούς παρακολουθούσα τις κινήσεις των… εξουσιαστών μας! Κοινές για όλους και οι εκφράσεις ίδιες και αν στην εικόνα ενσωμάτωνες και τα λόγια που είχαν πει πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια χαρά ταίριαζαν. «Είστε κλέφτες», αυτοί τα λένε ο ένας στον άλλον, «είστε απατεώνες», πάλι οι ίδιοι τα λένε, «είστε ψεύτες», λένε οι κυβερνώντες για τους αντιπολιτευόμενους, και αυτοί με τη σειρά λένε τα ίδια για τους κυβερνώντες. Ιδιες κατηγορίες εξαπολύουν και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις… Κατηγόριες και συνθήματα εναλλάσσονται και εμείς χειροκροτούμε ζώντας την αιώνια Πρωταπριλιά, την ανεπίσημη Εθνική μας Εορτή. Γιατί θέλουμε να ζούμε μέσα στο ψέμα, γιατί η αλήθεια είναι σκληρή, γιατί αρκούμαστε στα ψεύτικα λόγια και τις υποσχέσεις και στο τέλος λέμε και «έχει ο θεός». Ενώ στην αλήθεια για να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή πρέπει να ιδρώσουμε και να κουραστούμε. Για να ζήσουμε πρέπει να κλείσουμε στις φυλακές τους ψεύτες, τους απατεώνες και τους κλέφτες που μας εκμεταλλεύονται και… Ωπ! Νάτος ο παππούς με την ασπιρίνη στο χέρι. «Παρ’ την αγόρι μου, να γίνεις καλά και μην τους πολυβλέπεις αυτούς στην τηλεόραση γιατί αυτοί είναι χειρότεροι από τον πονοκέφαλο και δεν τους πιάνει ούτε η ασπιρίνη. Μην κοιτάς εμάς τα γερόντια εμάς μας ξεζούμισαν πια, δεν έχουμε άλλες αντιστάσεις. Τα ψέματα είναι παρηγοριά για μας, σαν κι αυτά που μας λένε οι γιατροί για να μας δώσουν κουράγιο. Εσεις αντισταθείτε όμως. Αντε περαστικά». Κάπως έτσι τελείωσε τα λόγια του ο παππούς και χτυπώντας με στην πλάτη με ξεπροβόδησε. Εγω βγήκα από την γκαρσονιέρα του παππού με ένα διαφορετικό πονοκέφαλο, από ότι μπήκα! Πίσω μου η πόρτα έκλεισε, η φωνή της τηλεόρασης δυνάμωσε και από ακούστηκε η φωνή του Καντάφι, αλλά βέβαια δεν κατάλαβα τι έλεγε. Ο παππούς όμως φώναξε τότε «Αι σιχτίρ ρε, όλοι ίδιοι είστε» και ξαφνικά ακούστηκε η μεταγλωττισμένη φωνή του μεξικάνου εραστή της φτωχής υπηρέτριας και συζύγου της μεξικάνας πλούσιας αριστοκράτισσας, «Φερνάντα, σ’ αγαπώ. Θα αφήσω τη γυναίκα μου να ζήσουμε μαζί. Λεφτά έχω όσα θες! Δεν χρειαζόμαστε κανέναν! Θα τα επενδύσουμε σωστά και θα ζήσουμε ευτυχισμένα». Κάτι μου θύμισαν τα λόγια του πρωταγωνιστή της μεξικάνικης σαπουνόπερας. Σίγουρα ψεύτικα και αυτά για να ρίξει στο κρεβάτι την υπηρέτρια… Χαμογέλασα παρά το δυνατό πονοκέφαλο…
Πρωταπριλιά σήμερα, χρόνια πολλά και περαστικά μας!!!
Τα λόγια του παππού είναι οι πραγματικές ΣΟΦΙΕΣ της ζωής... Έζησε, πάλεψε, έπαθε, έμαθε (;)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά, Ιουλία