Από μικρό παιδί απεχθανόμουν το οπαδιλίκι. Άκουγα πάντα όσα μου έλεγαν, τα φίλτραρα κρατούσα αυτά που θεωρούσα χρήσιμα και έπραττα αναλόγως. Ποτέ δεν ακολουθούσα κάτι στα τυφλά. Πάντα ήθελα να έχω τη δική μου άποψη την οποία την υποστήριζα και απαιτούσα να τη σεβαστούν όπως και εγώ σεβόμουν των άλλων. Ετσι ουδέποτε υπήρξα φανατικός, σκληροπυρηνικός ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε. Πιστεύω ότι παντού σε όλες τις δραστηριότητες, τις εκδηλώσεις της ζωής μας υπάρχει το καλό και το κακό. Ο υπέρμετρος φανατισμός όπου κι αν υπάρχει είναι κακό. Είναι αυτός όμως που αν τον υπηρετήσεις σε οποιαδήποτε μορφή, κατά κάποιον τρόπο θα σε ανταμείψει. Για αυτό και οι περισσότεροι τον ακολουθούν. Γιατί τους οδηγεί κάπου στα σίγουρα. Γιατί νιώθουν την ανάγκη ότι κάπου πρέπει να ανήκουν. Όταν φτάνεις στο σημείο όμως να αποκλείεις κάτι εξ’ ολοκλήρου, χωρίς να το εξετάσεις, να το ερευνήσεις πάει να πει ότι κινείσαι σε ένα κοπάδι που αν κινηθεί προς τον γκρεμό τότε θα πέσεις κι εσύ μαζί με το υπόλοιπο κοπάδι.
Αυτό ακριβώς έζησα μια από αυτές τις μέρες όταν βρέθηκα σε μια συγκέντρωση ανθρώπων όπου συζητείτο η παροχή βοήθειας σε κάποιους συνανθρώπους μας που την έχουν ανάγκη. Ξαφνικά η αναφώνηση μιας λέξης άναψε φωτιές. Η ελεημοσύνη, λοιπόν βρέθηκε στη μέση και οι μισοί την υπερασπίζονταν οι άλλοι μισοί ήθελαν να την ξεσκίσουν.
Οι ορκισμένοι έχθροί της ήταν κάποιοι αριστεράς αντίληψης ανθρώποι, που έχουν συνδέσει την ελεημοσύνη με την Εκκλησία, και ως άθεοι στρέφονται εναντίον της, χωρίς καν να εξετάσουν τα ευεργετήματά της. Είναι δικαίωμά τους να μην πιστεύουν στον Θεό, δεν έχουν το δικαίωμα όμως να γίνονται αυτοί… θεοί και να αποφασίζουν για τη μοίρα άλλων ανθρώπων, βασιζόμενοι στα δικά τους δόγματα και πιστεύω και να αρνούνται τη χορήγηση βοήθειας μόνο και μόνο επειδή κάποιοι την ονόμασαν ελεημοσύνη.
Τι είναι άραγε η ελεημοσύνη. Κατά τα γραφόμενα του Ιωάννη του Χρυσόστομου η ελεημοσύνη είναι η βασίλισσα των αρετών:
«Αγαπητοί, ας μη γίνουμε αγριότεροι από τα ζώα. Σ’ εκείνα όλα είναι κοινά και κανένα δεν έχει περισσότερα από τα άλλα. Εσύ όμως αν και είσαι άνθρωπος, γίνεσαι πιο σκληρός από θηρίο, κλείνοντας ερμητικά σε ένα σπίτι όσα τρόφιμα θα αρκούσαν για να θρέψουν αμέτρητους φτωχούς. Και βέβαια, δεν είναι μόνο η φύση κοινή σε μας, αλλά και άλλα περισσότερα. Ο ουρανός είναι κοινός και ο ήλιος και η σελήνη και τα αστέρια και ο αέρας και η θάλασσα και η γη και η ζωή και ο θάνατος και τα γηρατειά και οι αρρώστιες και η υγεία και η ανάγκη τροφής και ενδυμάτων. Πώς λοιπόν δεν είναι παράλογο αυτοί που μοιράζονται τόσα πολλά μεταξύ τους στα χρήματα να είναι τόσο πλεονέκτες, και να μη διατηρούν την ίδια ισονομία; Γιατί ο θάνατος απομακρύνει από την απόλαυση, αλλά οδηγεί στην τιμωρία. Για να μη γίνει, λοιπόν, κάτι τέτοιο, ας εφαρμόσουμε πολύ την ελεημοσύνη. Γιατί αυτή είναι η βασίλισσα των αρετών, η οποία θα μας απαλλάξει από την τιμωρία. Ας κάνουμε τα περιττά χρήσιμα, αφού παραμερίσουμε τον πολύ πλούτο, και την ημέρα της κρίσεως, ακόμη κι αν έχουμε διαπράξει χιλιάδες παραπτώματα ο Θεός θα μας συγχωρήσει».
Πραγματικά δεν είχα ακούσει πιο… αριστερή θεωρία μέχρι σήμερα και αν σκεφτώ ότι ο ίδιος έζησε περίπου το 349 μ.Χ. συμπεραίνω ότι προϋπήρχε κάθε σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής έννοιας… Απλά αν κάποιοι στη θέση της τιμωρίας βάλουν τη λέξη της διαγραφής, και αντί του Θεού βάλουν το κόμμα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Απλά κάποιοι έπρεπε να δημιουργήσουν ένα νέο κοπάδι, να καταργήσουν τα προηγούμενα για να καταφέρουν να ηγηθούν του νεότερου. Μην κοροϊδευόμαστε οι ίδιες αρχές και αξίες προϋπήρχαν από αρχαιοτάτων χρόνων. Απλά κάποιοι τις μετονόμασαν, τις εξέλιξαν, τις προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα για να αφήσουν και αυτοί το στίγμα τους στην ιστορία…
Αυτό είναι καλό και θεμιτό. Αθέμιτο είναι να καταστρέφεις, να μηδενίζεις κάτι μόνο και μόνο επειδή δεν έχει κατοχυρώσει εσύ την… ονομασία προέλευσης.
Αρα αν δεν θέλετε να την πείτε ελεημοσύνη, πείτε την αλληλεγγύη και χαρίστε την… Μην την στερείτε από αυτούς που την έχουν ανάγκη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου