Η ζωή στο νησί (Μέρος 2)

 

Την αναβάθμιση των υπηρεσιών στις τουριστικές επιχειρήσεις που συναντήσαμε στην Μυτιλήνη, δυστυχώς δεν την συναντήσαμε και στη Σάμο. Ομολογουμένως οι υποδομές στη Σάμο όσον αφορά τον τουρισμό, είναι μεγαλύτερες εδώ και χρόνια, αλλά πολλές από αυτές υπολειτουργούν ενώ άλλες είναι υπό εγκατάλειψη. Από το Ξενία στην καρδιά της πρωτεύουσας του νησιού το Βαθύ, που αντί να ομορφαίνει την εικόνα του νησιού, αντίθετα το εγκαταλελειμμένο και ετοιμόρροπο κτίριο αποτελεί ένα αποτρόπαιο… θέμα για τους τουρίστες και ρυπαίνει το περιβάλλον. Χρόνια τώρα προσπαθούν οι κάτοικοι να «ξεφύγουν» από αυτό το έκτροπο… Η κεντρική εξουσία και ο Οργανισμός στον οποίο ανήκει το κτίριο κωφεύουν. Ιδια εγκατάλειψη και στον μικρό κολπίσκο του Γάγγου, όπου ολόκληρο ξενοδοχείο παρέμεινε κλειστό. Κλειστό και το αναψυκτήριο στην Χρυσή Ακτή στο Μαραθόκαμπο με τις ξαπλώστρες στοιβαγμένες και σε αχρηστία. Βέβαια αντί αυτών έχουν ξεφυτρώσει σε πολλές άλλες παραλίες του νησιού εκατοντάδες ομπρέλες και ξαπλώστρες χωρίς καμία άλλη όμως εξυπηρέτηση στις περισσότερες. Μάλιστα σε μία παραλία ο ιδιοκτήτης των ομπρελών, δεν νοίκιαζε την ξαπλώστρα αλλά την παραλία, αφού για δύο ξαπλώστρες ζητούσε 12 ευρώ (6+6) για τους ενήλικες και 6 ευρώ (3+3) για τα παιδιά…

Και εντάξει το Ξενία, γνωρίζουμε όλοι τα τερτίπια των δημόσιων Οργανισμών. Σε πολύ άσχημη κατάσταση βρίσκεται και ο καθολικός ναός της Παναγίας. Ένας ναός που μετράει πάνω από έναν αιώνα ζωής. Κοιτάζοντας τον απ’ έξω μοιάζει ετοιμόρροπος και σε παρακμή. «Δεν λειτουργεί;», ρώτησα κάποιους ηλικιωμένους, που βρίσκονταν σε παρακέιμενο καφενείο. «Πως δεν λειτουργεί, πήγαινε μέσα στην αυλή να τον δεις. Δεν βλέπεις ότι έχει και μαγαζάκια απ’ έξω που λειτουργούν;». Πραγματικά θόλωσα, Εμπορικά μαγαζιά κινέζων κι ότι άλλα μικρομάγαζα λειτουργούσαν στην εξωτερική πλευρά του ναού. Για τέτοια παρακμή μιλάμε…

Και απορούν οι κάτοικοι γιατί οι τουρίστες δεν σταματούν στο Βαθύ. «Να δουν τι» τους ρώτησα! Το Ξενία, τον Καθολικό Ναό, να περπατήσουν στην παραλιακή που βρωμάει από τις αποχετεύσεις που πέφτουν στη θάλασσα, κι όταν ο πεζόδρομος δεν είναι πλημμυρισμένος από τα νερά που ξεχειλίζουν. Το Βαθύ είναι ένα πανέμορφος φυσικός κόλπος ο μεγαλύτερος σε εύρος νομίζω όλης της Μεσογείου, κάπου στα 5 χλμ. Κι όμως αντί να αποτελεί πόλο προσέλκυσης τουριστών, περιμένει έναν βιολογικό καθαρισμό τουλάχιστον 6 χρόνια, όσα την επισκέπτομαι εγώ, για να καταφέρει να ξεβρωμίσει…

Κατά δύο χρόνια λιγότερα περιμένει και ο Περιφερειακός δρόμος για να κατασκευαστεί και να αποσυμφορήσει το μοναδικό οδικό άξονα που υπάρχει στο Βαθύ.
Για την αναμόρφωση της παραλιακής έγινε και μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, που αποφάνθηκε ότι και μια προηγούμενη μελέτη που είχε γίνει δύο χρόνια πριν και που ο μηχανικός της ακόμη περιμένει να πληρωθεί. Προβλέπει την προέκταση του πεζόδρομου και παράλληλα την μείωση του ασφαλτόδρομου, αλλά και των 200 θέσεων πάρκινγκ, χωρίς όμως να δίνει λύσεις στο ήδη αυξημένο κυκλοφοριακό, που θα αυξηθεί περισσότερο καθώς θα στενέψει το οδόστρωμα και χωρίς να αντικαθιστά τις χαμένες θέσεις πάρκινγκ. Ως λύση δίνει την κατασκευή του σύγχρονου - γιοφυριού της Άρτας – Περιφερειακού δρόμου.

Επίσης δύο χρόνια τώρα προσπαθούν να αποσυμφορήσουν την παραλιακή οδό με την μεταφορά του λιμανιού στην άλλη πλευρά του κόλπου όπου έχει κατασκευαστεί το Εμπορικό Λιμάνι με μεγαλύτερο εύρος και πιο άμεση επαφή με τους δρόμους που οδηγούν στα άλλα μέρη του νησιού. Μάταια και το Εμπορικό Λιμάνι ρημάζει και το Βαθύ βυθίζεται περισσότερο.

Στο Κοκκάρι ένα από τα τουριστικά χωριά της Σάμου, απαγορεύεται ορθώς η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στα εμπορικά σοκάκια που οδηγούν στο γραφικό λιμανάκι του. Ο Δήμος έχει κατασκευάσει τρία πάρκινγκ, τα οποία όμως εκμεταλλεύονται τα γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων για να παρκάρουν το… στόλος τους, αδιαφορώντας για το αν οι τουρίστες δεν βρίσκουν χώρο για να παρκάρουν. Το μεγαλύτερο έγκλημα όμως το διατελεί η ΔΕΗ, που έχει φτιάξει τις εγκαταστάσεις της δίπλα από το Κοκκάρι και πολλές μέρες το νέφος (από το μαζούτ που χρησιμοποιεί η μονάδα, για να λειτουργήσει) πνίγει το όμορφο και γραφικό λιμανάκι.

Δεν φτάνουν είπαμε το Ευπαλίνειο, η σπηλιά του Πυθαγόρα, η Παναγία η Σπηλιανή, το κάστρο του Λυκούργου, η φυσική ομορφιά του νησιού και το γλυκόπιοτο κρασί του για να προσελκύσουν τον κόσμο. Χρειάζονται και άλλα πράγματα να προσφέρεις για να προσελκύσεις κόσμο, χρειάζεται εκσυγχρονισμός των υποδομών τόλμησα να πω και μόνο που δεν μ’ έφαγαν. «Είναι χρέος όλων να στηρίξουν το νησί μας», μου είπαν και αναλογίστηκα: «Χρέος ποιανού, του Γερμανού, του Ιταλού ή του Αθηναίου είναι να έχεις σε τάξη το νησί σου και να αναδεικνύεις τις ατελείωτες ομορφιές του τόπου σου. Αν ο τουρίστας πίνοντας το νέκταρ στην κυριολεξία, που βγάζει ο τοπικός Συνεταιρισμός Κρασιού, αντικρίζει δίπλα του την ερημοποίηση και την εγκατάλειψη του κόβεται η διάθεση και απλά δεν θα ξαναπατήσει».

Τέλος δεν λείπει και εδώ ο μονοπωλιακός χαρακτήρας στις συγκοινωνίες. Ένα καράβι Χειμώνα – Καλοκαίρι φτάνει στην Σάμο από τον Πειραιά. Κι αυτό κάνει 12 ολόκληρες ώρες για να φτάσει στον τελικό προορισμό του αφού πρώτα κάνει περιοδεία σε καμιά δεκαριά νησιά. Και εντάξει η Ικαρία και οι Φούρνοι, αλλά η Μύκονος και η Σύρος που έχουν 10 δρομολόγια την ημέρα τι χρειάζονται…

Ποιός σκεπτόμενος άνθρωπος θα φάει 24 ώρες μέσα σε ένα πλοίο για να επισκεφτεί ένα νησί. Ποιος;

Από αεροπορικά δεν υπάρχει πρόβλημα καθώς 2 και 3 δρομολόγια πραγματοποιούνται την ημέρα. Για να τα χρησιμοποιήσουμε όμως,  θα προκύψει πρόβλημα με την τσέπη μας…

Εδώ τελειώνει όσο πιο περιληπτικά μπορούσα και η αναφορά μου στο νησί της Σάμου! Στο τρίτο μέρος θα προσπαθήσω να εκφράσω τις δικές μου προτάσεις για τη ζωή στο Νησί…