ΕΝΑΝ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ...

Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα μικρό γαλάζιο βασίλειο όπου σ’ αυτό κατοικούσαν μια χούφτα άνθρωποι που ζούσαν καλλιεργώντας τη γη τους και εκτρέφοντας τα λιγοστά ζωντανά τους. Παρ’ ότι η ζωή τους ήταν απλή και φτωχική όλοι έδειχναν ευτυχισμένοι λες και δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα…
Επειδή αγαπούσαν τον τόπο τους και έδειχναν να αρκούνται στα όσα τους πρόσφερε η μητέρα φύση είχε δημιουργηθεί ένας μύθος ότι έχουν βρει το μυστικό της ευτυχίας. Ο μύθος αυτός όσο περνούσαν τα χρόνια εξαπλώθηκε από άκρη σ’ άκρη ολόκληρης της οικουμένης .
Πολλοί θέλησαν να μάθουν το μυστικό των κατοίκων του μικρού βασιλείου και άρχισαν να το επισκέπτονται. Το μυστικό δεν ήταν άλλο πέρα του ότι όσοι κατοικούσαν σε αυτή την μικρή χώρα είχαν μάθει να ζουν με τα λίγα, δεν προσπαθούσαν για τα περισσότερα γιατί δεν τα χρειάζονταν και έτσι όλοι μαζί απολάμβαναν τον ήλιο, το καθαρό ουρανό και την καταγάλανη θάλασσα του τόπου τους. Μόνιμα είχαν ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους. Και με αυτό υποδέχονταν και τους επισκέπτες που έρχονταν από τα γειτονικά βασίλεια και φρόντιζαν ώστε η διαμονή τους να τους μείνει αξέχαστη.
Κατά καιρούς άλλοι βασιλείς προσπάθησαν να κάνουν κακό σε αυτούς τους ανθρώπους μόνο και μόνο από ζηλοφθονία, καθώς οι δικοί τους υπήκοοι γκρίνιαζαν συνέχεια για την κακή τους μοίρα, που έπρεπε να δουλεύουν αδιάκοπα και να προσφέρουν τα αγαθά τους στους άρχοντες του τόπου για να καλοπερνούν ενώ οι ίδιοι βολεύονταν με τα ψίχουλα.
Πάντα όμως οι υπήκοοι του μικρού βασιλείου σε κάθε απειλή που ένιωθαν ότι θα τους τάραζε την ευτυχία γίνονταν μια γροθιά και αγωνίζονταν για την πατρίδα τους και στο τέλος πάντα έβγαιναν νικητές …
Μόνο ένας έδειχνε να μην είναι και τόσο ευτυχισμένος όσο οι υπόλοιποι στο μικρό αυτό βασίλειο. Και όσο και αν σας φαίνεται παράξενο δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον βασιλιά!
Ο άρχοντας του γαλάζιου βασιλείου ένιωθε μειονεκτικά απέναντι στους άλλους βασιλείς και ο λόγος ήταν όταν επέστρεφαν οι υπήκοοι των άλλων βασιλείων στις πατρίδες τους έλεγαν με στόμφο ότι στη γαλάζια χώρα όλοι ζούσαν σαν βασιλιάδες.
Ετσι οι υπόλοιποι άρχοντες κορόιδευαν τον γαλάζιο βασιλιά λέγοντας του, «τι σόι βασιλιάς είσαι εσύ, αφού δεν έχεις υπήκοους να σου πληρώνουν φόρους και σκλάβους να σε υπηρετούν και στη χώρα σου όλοι ζουν βασιλικά»…
Τότε ο γαλάζιος βασιλιάς ζήτησε τη βοήθεια των άλλων αρχόντων ώστε και αυτός να νιώσει τα ηγεμονικά συναισθήματα.
Ορισε λοιπόν τους αντιβασιλείς τους οι οποίοι έπρεπε να σκέφτονται αντι για αυτόν γιατι ε, βασιλιάς είναι δεν πρέπει να κουράζεται! Αυτοί έφτιαξαν την αυλή του βασιλιά με ανθρώπους με περγαμηνές αλλά και βαθιές τσέπες, που με την σειρά τους άρχιζαν να διορίζουν άλλους ανθρώπους που έπρεπε να βρουν τρόπους για να γεμίζουν τις τσέπες των αυλικών για να πραγματοποιήσουν τις ιδέες των αντιβασιλέων και να ικανοποιήσουν τα θέλω του βασιλιά που είπαμε δεν έπρεπε να κουράζεται και πάει λέγοντας.
Ετσι έφτιαξαν μια ωραία πυραμίδα με κορυφή τον βασιλιά απο κάτω τους ανιβασιλείς και στη βάση κάτω κάτω τους υπήκοους!
Αυτοί οι δύστυχοι πλέον έπρεπε να ξεχάσουν τον ήλιο και τις θάλασσες, να σκύψουν και κεφάλι να μην ξανασηκώσουν. Επρεπε να δουλεύουν να δουλεύουν να δουλεύουν για να ικανοποίησουν τον βασιλιά τους που είπαμε δεν έπρεπε να σκέφτεται για να μην κουράζεται...
Ετσι πέρασαν χρόνια και χρόνια και η ζωή των χωρικών γίνονταν όλο και πιο μαύρη, όλο και πιο ανυπόφορη!
Ωσπου μια μέρα εμφανίστηκαν οι άρχοντες των γειτονικών βασιλείων που είδαν την κοιλιά του γαλάζιου βασιλιά να μεγαλώνει συνεχώς και είπαν: "Εμείς του ανοίξαμε τα μάτια, αλλά κανένα κομμάτι δεν περισσεύει για μας". Και έτσι αχόρταγοι που ήταν άρχισαν να σπέρνουν ζιζάνια στο γαλάζιο βασίλειο. Αρχισαν να διαβάλουν τον βασιλιά στα μάτια του αντιβασιλέα και αυτός με τη σειρά του να διαβάλει τον άρχοντα του στις μικρότερες βαθμίδες μέχρι που έφτασαν στη βάση της πυραμίδας τους χωρικούς, που και αυτοί ένιωσαν προδωμένοι από τον βασιλιά τους και επαναστάτησαν και γκρέμισαν τον κακό βασιλιά από τον θρόνο, κάνοντας νέο τους βασιλιά τον πρωην αντιβασιλέα που τους άνοιξε τα μάτια και τους υποσχέθηκε ότι θα επιστρεψουν οι παλιές καλές ηλιόλουστες ημέρες. Επίσης ο πρώην αντιβασιλέας δεν ξέχασε τους άρχοντες - ευεργέτες του- των άλλων βασιλείων και τους έκοψε μερίδιο από την ξένη πίτα και ζήσαν αυτοί καλά, οι χωρικοί με το όνειρο και το γαλάζιο βασίλειο χρεωκόπησε...