Μία βόμβα αν μου
έδιναν το πρωί εύκολα την έβαζα στο ασφαλιστικό ταμείο.
ΕΥΚΟΛΑ όμως! Στη
συνέχεια η οργή μου καταλάγιασε αλλά μου έμεινε η αγανάκτηση.
Και πώς να μην
αγανακτείς τουλάχιστον όταν ακούς σε ενημερωτική εκπομπή για ένα μωρό μόλις 4
μηνών που χρήζει μεταμόσχευσης και το ασφαλιστικό ταμείο αρνείται να δώσει τα
χρήματα για να γίνει η επέμβαση σε νοσοκομείο της Γερμανίας, που έχει δεχθεί να
αναλάβει την περίπτωση του μωρού για τον απίστευτο και μόνο λόγο ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑ
ΧΡΗΜΑΤΑ!
Το καταλάβατε.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ…
Και οι δύο γονείς
είναι δημόσιοι υπάλληλοι τους κάνουν κρατήσεις κανονικά από τους μισθούς τους για
να έχουν ασφάλεια και περίθαλψη, αλλά το ταμείο τους δεν τα έχει στη διάθεσή τους
τώρα που τα χρειάζονται.
ΚΑΙ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΕΝΑ
ΜΩΡΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ, γιατί κάποιοι τα έφαγαν, τα έκλεψαν, δεν ξέρω και δε με
νοιάζει τι τα έκαναν, πάντως δεν είναι στη θέση τους σε κάποιο συρτάρι, σε
κάποιο λογαριασμό, σε κάποιο χρηματοκιβώτιο!
Αυτό είναι το
κράτος μας, τέτοιοι μας κυβερνούν, όμοιούς τους έβαλαν διοικητές, διευθυντές , παραδιευθυντές
να διαχειρίζονται με τις μασέλες τους και τα μακριά τους χέρια τα δικά μας λεφτά.
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ. Δεν είναι δικά τους . ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ, ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. Άρα
για ποια δημόσια ασφάλεια μιλούν. Για ποιο κράτος πρόνοιας. Για ποιον προνοούν
. Για τον άπορο να έχει περίθαλψη. Εδώ δεν μπορούν να περιθάλψουν αυτόν που
πληρώνει. Θα περιθάλψουν αυτόν που δεν πληρώνει. ΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ!
Ας μας δώσουν
λοιπόν τα λεφτά μας, αυτά που μας κλέβουν κάθε μήνα για να έχουμε δήθεν
ασφάλεια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για να την κανονίσουμε μόνοι μας.
Και μην πει
κανείς ότι τόσοι και τόσοι περιθάλπονται καθημερινά, γιατί δεν με ενδιαφέρει.
Οι νόμοι φτιάχτηκαν για να ισχύουν για όλους και όχι για όσους προλάβουν. Αν
δεν κάνει ο νόμος να τον αλλάξουμε και αν δεν κάνει και ο νομοθέτης να τον
αλλάξουμε και αυτόν.
Η υπομονή των
Ελλήνων εξαντλείται και η οργή τους ξεχειλίζει. Για το τεσσάρων μηνών
κοριτσάκι, για το κάθε μωρό που η κρατική ασυδοσία το ρίχνει στον ΚΑΙΑΔΑ.
Και ο πατέρας του
στέκει περήφανος και ζητάει αυτό που δικαιούται, και δεν δέχεται τη βοήθεια των
συνανθρώπων του, των απλών ανθρώπων που θέλουν
να βοηθήσουν να σωθεί το παιδί! Έλεος άνθρωπέ μου! Σώσε το παιδί σου,
και μετά διεκδίκησε το δίκιο σου! Μη θυσιάζεις όμως το παιδί σου, γιατί μόνο
εσύ θα νιώθεις τύψεις. Όλοι οι υπόλοιποι υπευθυνο-ανεύθυνοι θα σου στείλουν
έγγραφα συλλυπητήρια και θα συνεχίσουν το τρομακτικό… έργο τους! ΠΑΤΕΡΑ ΣΩΣΕ ΤΟ
ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ!
ΥΓ. Είμαι πατέρας και νιώθω τον πόνο σου, την αδικία
που νιώθεις. Η μόνη σου δικαίωση θα είναι να δεις αυτό το μικρό πλασματάκι να
μεγαλώνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου