Φτωχοί* και τίμιοι ή ψευτοαριστοκράτες**!

Τη δική μου απόφαση την έχω πάρει εδώ και καιρό. Χρόνια πριν ακόμη τεθεί θέμα εθνικού χρέους, χρεοκοπίας και όλων των άλλων δεινών που θα μας κάνουν τη ζωή μας δύσκολη.

Δεν μου αρέσει να με εκβιάζουν, δεν μου αρέσει να αποφασίζουν άλλοι για μένα. Ακόμη και αν ξέρω πως μπορώ να φτάσω μακρύτερα ή ψηλότερα ενδίδοντας ένα κομμάτι από την περηφάνια μου, την ψυχή μου, τον εγωισμό μου, θα προτιμήσω τα λιγότερα και με την αξία μου. Εν ολίγοις δεν πουλάω την ψυχή μου στο διάολο...

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μόνο που πολλοί από εμάς δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να τα δούμε. Γιατί τα γυαλιά που φοράμε είναι και χρωματιστά και για την πρεσβυωπία. Ο πρωθυπουργός ανήγγειλε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Όχι για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός, αλλά για να τον εκβιάσει να κάνει αυτό που θέλει ο ίδιος και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Μία απόφαση που μπορεί να πάρει μόνος του αλλά δεν την παίρνει γιατί έχει τεράστιο πολιτικό κόστος για τον ίδιο. Αφού λοιπόν δεν θέλει να τη χρεωθεί μόνος του ρίχνει το μπαλάκι εκβιαστικά στο λαό να αποφασίσει: ευρώ ή  χρεοκοπία.

Και σε αυτό είναι όλη η ουσία του πράγματος. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι αν πρέπει να διεξαχθεί  το δημοψήφισμα ή όχι, αν θα πρέπει να γίνουν ή όχι εκλογές και αν θα πρέπει να φύγει ο Γιώργος για να έρθει ο Αντώνης. 

Και δεν πρέπει να είναι αυτό που θα μας απασχολήσει γιατί δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν γίνουν εκλογές ή όχι, αν θα συνεχίσει πρωθυπουργός ο Γιώργος, ή μας έρθει ως κουφέτο ο Αντώνης. Δηλαδή αν γίνουν εκλογές και έχουμε νέο πρωθυπουργό όπως είναι φυσικό τον Σαμαρά ή μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, τι θ’ αλλάξει. Θα πάνε όλοι μαζί να επαναδιαπραγματευθούν το χρέος. Φτου κι από την αρχή δηλαδή! Και θέλουμε να πιστέψουμε πως όλη η υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει άλλη όρεξη να ασχολείται μαζί μας. Αμερικανική οικονομική συμβουλευτική εταιρεία πριν κανά δυό μήνες είχε  εκδώσει μία έκθεση, στην οποία ανέφερε ότι η ΕΕ χρειάζεται 3 τρισ. ευρώ για να μπορέσει να αντέξει τις συνέπειες από μία ελληνική χρεοκοπία. Με αυτά θα στήριζε τις τράπεζες που έχουν στο χαρτοφυλάκιο τους  ελληνικά ομόλογα και οι οποίες θα κατέρρεαν, συμπαρασύροντας και άλλα τραπεζικά ιδρύματα με τα οποία αλληλοεξαρτώνται.  Πριν μία εβδομάδα πέρασε από τα ψιλά γράμματα ότι ήδη η ΕΚΤ έχει στη διάθεσή της πάνω από 2 τρισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή η ΕΕ μπορεί εύκολα να μας δείξει το δρόμο εξόδου από την ευρωζώνη, χωρίς να δώσει την ευκαιρία καν να σκεφτεί μια νέα κυβέρνηση  την επαναδιαπραγμάτευση.

Άρα λοιπόν το δίλημμα στο οποίο έχουμε να απαντήσουμε είναι: θέλουμε να μείνουμε στην ευρωζώνη παραχωρώντας την εθνική μας κυριαρχία, ξεπουλώντας τον εθνικό μας πλούτο για ένα μέλλον αβέβαιο (κανείς δεν μας εγγυάται την παραμονή στην ευρωζώνη), με επιστροφή στις αγορές στην καλύτερη των περιστάσεων το 2020.

Ή αν θα επιλέξουμε την χρεοκοπία και εθελούσια έξοδο από την ευρωζώνη, μην ενδίδοντας στους εκβιασμούς Γερμανών, Γάλλων, Ολλανδών και άλλων… φίλων μας, αλλά τραβώντας το δικό μας μοναχικό και σκοτεινό δρόμο, που μπορεί όμως να μας βγάλει πιο γρήγορα στο φως… των αγορών, αν καταφέρουμε να βρούμε το σωστό μονοπάτι.

Πρώτα λοιπόν πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε μια φτωχή, πλην τίμια Ελλάδα ή μια Ελλάδα ψευτοαριστοκράτισσα, που όλοι γελούν στην πλάτη της. Πρώτα να αποφασίσουμε αν θέλουμε κυρίαρχη κυβέρνηση και  πρωθυπουργό ή διαχειριστή και μετά ας επιλέξουμε κόμματα και πρόσωπα που θα αποτελέσουν τη νέα βουλή.

Βέβαια στα λόγια και στις λέξεις όλα φαντάζουν εύκολα, ενώ η πραγματικότητα θα είναι πολύ σκληρή και δύσκολη. Δύσκολη θα είναι έτσι κι αλλιώς το ποσοστό σκληρότητας θα πρέπει να αποφασίσουμε εμείς. Τώρα χωρίς άλλη καθυστέρηση…

(*όπου φτωχοί συμπλήρωσε, άνεργοι, πεινασμένοι, με δάνεια απλήρωτα και χωρίς πολυτέλειες του παρελθόντος.)

(**όπου ψευτοαριστοκράτες συμπλήρωσε, υποτελείς, χωρίς δικαίωμα επιλογής, που άλλοι θα αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα.)