Οπορτουνισμός, ατομικισμός, φυγοπονία, προδοσία,
"διαστροφή του χαρακτήρος και ελαστική συνείδησις", ιδού τα
ελαττώματα των Ελλήνων.
Αυτή είναι η άποψη των Γερμανών φίλων μας για το Ελληνικό
Έθνος. Και δεν είναι τωρινή η άποψή τους κρατάει χρόνια…
Πριν κάποιες εβδομάδες έπεσε στα χέρια μου το ένθετο περιοδικό
του εφημερίδας ΕΘΝΟΣ, «Ψάρεμα & Φουσκωτό». Ξεφυλλίζοντας το σταμάτησα σε μία
έρευνα που μιλούσε για τους Έλληνες ψαράδες στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής.
Το διάβασα από περιέργεια σε τι μπορεί να αναφέρεται. Και το βρήκα πράγματι
ενδιαφέρον. Και το βρήκα ενδιαφέρον γιατί όπως αναφέρει και η έρευνα: «Η
παρούσα έρευνα, με βάση την εκτεταμένη χρήση συνεντεύξεων και τις μεθόδους της
προφορικής ιστορίας, απαντά στους επικριτές της αλιευτικής ανθρωπολογίας που
υποστηρίζουν ότι ο συγκεκριμένος επιστημονικός κλάδος δεν παράγει "γενικά
συμπεράσματα" που μπορούν να προάγουν την κατανόηση της ανθρώπινης
συμπεριφοράς. Και όμως! Και μόνο η εξασφάλιση της επιβίωσης στο θαλάσσιο
περιβάλλον, είτε έχει αναψαριές σε κάποιο ψαροτόπι που κανείς θαλάσσιος βιολόγος
μπόρεσε ποτέ να προβλέψει είτε έχει τις άγνωστες συνέπειες της παγκόσμιας
πολεμικής αναταραχής και της δημοσιονομικής κρίσης που πέρασε η πατρίδα κατά
την κατοχική περίοδο, μπορεί να εφοδιάσει τη σημερινή πανικόβλητη Ελλάδα με
έναν "χάρτη" των αναλογιών του παρόντος με το όχι μακρινό παρελθόν
και τις στρατηγικές προσαρμογής σε δυσμενείς συνθήκες που επέδειξαν οι Χιώτες
ψαράδες».
Από όσα διάβασα μου έμειναν τα παρακάτω. Οι Γερμανοί με το
που πάτησαν το πόδι τους στη Χίο, επέταξαν όλα τα μηχανοκίνητα καΐκια, και μάζεψαν
όλες τις βάρκες σε ένα ελεγχόμενο σημείο, σε μια παραλία, έξω από τη θάλασσα.
Η πρώτη μου σκέψη με τα όσα διάβαζα ήταν ότι το έκαναν για
να αποτρέψουν τη φυγή από το νησί και την Ελλάδα, ανθρώπων που οι κατοχικές
δυνάμεις θεωρούσαν επικίνδυνους για αυτούς.
Απαγόρευσαν το βραδινό ψάρεμα, ενώ η αλιεία τις υπόλοιπες
ώρες επιτρεπόταν μόνο με ειδική άδεια από το γερμανικό λιμεναρχείο.
Αποφάσεις που οδήγησαν τους κατοίκους του νησιού σε λιμοκτονία.
Ο κόσμος πεινούσε και οι Γερμανοί αδιαφορούσαν.
Όταν στη συνέχεια επέτρεψαν υπό όρους το ψάρεμα, έπρεπε τα καλύτερα
ψάρια, φαγκριά, τσιπούρες, μπαρμπούνια κλπ, να καταλήγουν ως δώρο σε γερμανικά
χέρια και στους ψαράδες άφηναν τις μαρίδες και τις γόπες.
Όταν οι Έλληνες ψαράδες μπορούσαν έκρυβαν πολλά από τα «καθαρά»
ψάρια για να μην τα πάρουν όλα οι Γερμανοί.
Με αυτά και με αυτά λοιπόν οι Γερμανοί κατέτασσαν τους Έλληνες
χαμηλά στη φυλετική ιεράρχηση της ναζιστικής θεωρίας, αποδίδοντάς τους ελαττώματα
όπως οπορτουνιστές (επειδή φρόντιζαν να φεύγουν από την κατεχόμενη Ελλάδα, για
να ζήσουν ελεύθεροι), ατομικιστές (επειδή κοιτούσαν να σωθούν από την πείνα),
φυγόπονους (επειδή αντιστέκονταν και δεν έσκυβαν το κεφάλι για να υπηρετήσουν τους
κατακτητές), προδότες (επειδή υπερασπίζονταν την πατρίδα και όχι τη Γερμανία),
διαστροφή του χαρακτήρος και ελαστική συνείδησις (επειδή έπρεπε να κάνουν…
αντίσταση για να διώξουν τους ναζί από τον τόπο τους).
Έτσι λοιπόν μας χαρακτήριζαν τότε οι Ναζί. Κάπως έτσι όμως δεν
μας χαρακτηρίζουν και σήμερα όμως οι απόγονοί τους οι Γερμανοί Δημοκράτες.
Οπορτουνιστές, γιατί ενεργούμε για το δικό μας συμφέρον και
όχι για τα γερμανικά συμφέροντα. Γιατί δεν συμμορφωνόμαστε με τις γερμανικές εντολές
και έχουμε επαναστατικές διαθέσεις.
Ατομικιστές, γιατί δεν εξυπηρετούμε τα δικά τους συμφέροντα,
όπως έπραξαν κάποιοι δοσίλογοι επί Κατοχής και στη συνέχεια κυβέρνησαν και την…
ελεύθερη Ελλάδα και εξακολουθούν να την κυβερνούν!
Φυγόπονους, γιατί δεν θέλουμε να πληρώσουμε εμείς όσα χρέη
δημιούργησαν οι δικοί τους υπηρέτες.
Προδότες, στα επεκτατικά όνειρά τους, που κάποτε δεν τα
κατάφεραν με τα όπλα και επιχειρούν τώρα με το χρήμα!
Τα γερμανικά σχέδια θα μείνουν και πάλι στο χαρτί, γιατί
απλά το μυαλό τους στην αρπαγή την είχαν, την έχουν και θα την έχουν. Από τα
ψάρια στην Κατοχή, μέχρι τον ήλιο σήμερα, συμπεριλαμβανομένων χρυσού, πετρελαίου
κλπ άλλων αγαθών. Όλα δικά τους τα θέλουν οι Γερμανοί και πάλι, αλλά από τα
δικά τους χέρια και μυαλά θα καταστραφούν και πάλι…
Σημ. Για να διαβάσετε την πολύ καλή έρευνα του Έθνους (και
όχι τις δικές μου… σκόρπιες σκέψεις) πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου