Η έναρξη των φετινών διακοπών ήταν περιπετειώδης καθώς, την παραμονή των ταξιδιού για την πανέμορφη Σάμο, μαθαίνω πως το «Νήσος Μύκονος», το μοναδικό πλοίο που συνδέει το νησί με το λιμάνι του Πειραιά, είχε βλάβη και για αρκετές ώρες είχε μείνει στην Ικαρία. Επακόλουθο αυτής της βλάβης ήταν να καθυστερήσουν για αρκετές ώρες τα επόμενα δρομολόγια, συνεπώς και το δικό μου. Την επόμενη ημέρα πήρα τηλέφωνο στο πρακτορείο για να μάθω τη νέα ώρα απόπλου του πλοίου. Κανονικά το πλοίο έφευγε 9.30 το βράδυ και η νέα ώρα ήταν στις 6 το πρωί της επομένης. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η περιπέτεια. Βλέπετε την ίδια ώρα περίπου εγώ και η οικογένεια μου, θα πετούσαμε με το αεροπλάνο για τη Σάμο (με το πλοίο θα στέλναμε μόνο το αυτοκίνητο), καθώς δεν είχαμε καταφέρει να βρούμε εισιτήρια για να ταξιδέψουμε και εμείς με το πλοίο. Κατά συνέπεια θα έπρεπε στις 6 το πρωί ή να πετάξω από το Ελευθέριος Βενιζέλος ή να βρίσκομαι στον Πειραιά για να βάλω το αυτοκίνητο στο πλοίο. Υπολόγισα όμως ότι αν ξεκινήσει να φορτώνει το πλοίο νωρίτερα από τις 4 το πρωί ίσως να προλάβαινα να φορτώσω πρώτα το αυτοκίνητο και μετά να πάω στο αεροδρόμιο για να προλάβω την πτήση.
Πήρα έτσι τηλέφωνο την ναυτιλιακή εταιρία για να μάθω περίπου τι ώρα θα έφτανε το πλοίο στον Πειραιά και περίπου τι ώρα υπολόγιζαν ότι θα ξεκινούσε να φορτώνει…
Το λάθος μου ήταν ότι στη νεαρή υπάλληλο της εταιρίας είπα ότι το αυτοκίνητο ήταν ασυνόδευτο. Η απάντηση της υπαλλήλου λοιπόν αντί να με εξυπηρετήσει, που υπαιτιότητα της εταιρίας της θα ταλαιπωριόμουν και εγώ και η οικογένεια μου, ήταν «κύριε, πολιτική της εταιρίας είναι ότι απαγορεύονται τα ασυνόδευτα». Μέσα στην όλη ανακατωσούρα δεν ήθελα και πολύ για αν φουντώσω.
«Τι λέτε κυρία μου, το εισιτήριο το έχω κλείσει εδώ και ενάμισι μήνα. Τώρα θυμηθήκατε ότι απαγορεύεται. Στο κάτω - κάτω βάλτε και δεύτερο πλοίο για Σάμο για να πηγαίνουμε και εμείς μαζί με το αυτοκίνητο», της απάντησα σε έντονο ύφος. Τα επόμενα λόγια της με έκαναν να βγω από τα ρούχα μου. «Κύριε απαγορεύεται η μεταφορά ασυνόδευτων αυτοκινήτων ειδικά σε περιόδους αιχμής. Σε ποιο πρακτορείο βγάλατε τα εισιτήρια». «Θα με τρελάνετε κυρία μου, δηλαδή τον Αύγουστο που έχει πληρότητα δεν επιτρέπονται τα ασυνόδευτα και τον Χειμώνα που έχετε χώρο επιτρέπονται. Δεν φτάνει που θα ταξιδέψω με αεροπλάνο και θα πληρώσω τα τριπλάσια επειδή δεν βρίσκω εισιτήρια τώρα μου λέτε ότι δεν θα βάλετε και το αυτοκίνητο στο πλοίο, ενώ έχω εισιτήριο». Η νεαρή υπάλληλος μου έκλεισε το τηλέφωνο καθώς τα επιχειρήματά της είχαν τελειώσει…
Η νεαρή υπάλληλος βέβαια δεν έφταιγε σε τίποτα που τα άκουσε. Αυτή ακολούθησε επακριβώς τον κανονισμό της εταιρίας στην οποία εργάζεται. Μόνο που η υπάλληλος και μαζί η εταιρία, ζουν στο δικό τους κόσμο, δεν ξέρουν τι συμβαίνει έξω στην αγορά, ή δεν θέλουν να ξέρουν…
Ακριβώς την ίδια «συμπεριφορά» και τακτική ακολουθεί και η κυβέρνηση και όσοι την υπηρετούν (εκεί ήθελα εξαρχής να καταλήξω). Φτιάχνουν νόμους και ακολουθούν διαδικασίες, που δεν είναι εφαρμόσιμοι στην έξωθεν κοινωνία. Και όπως είναι φυσικό κανείς στον πραγματικό κόσμο που ζούμε δεν ακολουθεί. Και αντί η κυβέρνηση να αφουγκραστεί τι συμβαίνει και να προσαρμόσει ανάλογα την πολιτική της ώστε να εξυπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο, απλά περιορίζεται στο να κλείνει τα μάτια στις… παρανομίες και απλά να νίπτει τας χείρας της λέγοντας «με δική σας ευθύνη», όπως ακριβώς μου είπε δηλαδή και η υπάλληλος της ναυτιλιακής εταιρίας «Το αυτοκίνητο θα ταξιδέψει με δική σας ευθύνη. Ό,τι και αν συμβεί η εταιρία δεν φέρει ευθύνη».
Με τέτοιους παραλογισμούς λειτούργησε, λειτουργεί και δυστυχώς πιστεύω ότι θα λειτουργεί για πολλά χρόνια ακόμη η Ελλάδα, και οι εταιρίες που έχουν έδρα αυτή. Γιατί απλά φτιάχνουν νόμους και κανονισμούς στα μέτρα τους. Γιατί αν βουλιάξει το πλοίο, τι σημασία έχει αν το αυτοκίνητο συνοδεύεται ή όχι. Πάλι στο πάτο της θάλασσας δεν θα καταλήξει. Τι θα κάνει ο οδηγός θα το πάρει και θα φύγει πριν βουλιάξει το πλοίο. Απλά να αποποιηθεί των ευθυνών της θέλει η κάθε εταιρία και η κάθε κυβέρνηση. Και τα ρίχνουν στον πολίτη. Και κερατάς και δαρμένος δηλαδή! Αυτή είναι η χώρα στην οποία ζούμε!
ΥΓ. Πάντως και γω «πέταξα» για τη Σάμο και το αυτοκίνητο ταξίδεψε ασυνόδευτο για το νησί, και οι διακοπές ξεκίνησαν και όλα βαίνουν υπέροχα και μέχρι την ημέρα της επιστροφής θαυμάζω τις φυσικές ομορφιές της πατρίδας μου, εκείνες που ακόμη ο ίδιος ο άνθρωπος δεν έβαλε το χεράκι του για να τις καταστρέψει…
ΥΓ2. Πάντως και οι ίδιοι οι Σάμιοι φωνάζουν εδώ και χρόνια για την κατάσταση αυτή που επικρατεί με τις θαλάσσιες συγκοινωνίες, αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους και η κεντρική εξουσία αντί να τους καλυτερεύει, ή έστω να τους διευκολύνει τη ζωή τους την κάνει καθημερινά χειρότερη με τις αποφάσεις της…
ΥΓ3. Ο πράκτορας πάντως που έβγαλα το εισιτήριο για το ασυνόδευτο αυτοκίνητο, όταν του ζήτησα εξηγήσεις μου είπε ακριβώς αυτά τα λόγια: «Άστους να λένε φίλε μου. Το αυτοκίνητο σου κανονικά θα ταξιδέψει στη Σάμο. Στο λιμάνι επικρατούν άλλοι νόμοι. Δηλαδή οι νταλίκες που μεταφέρουν εμπορεύματα συνοδεύονται;» Έλα μου ντε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου