Ο έχων την εξουσία, μη έχων συναισθήματα!

Με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας στην καθημερινή μας ζωή, με τα όσα ακούμε από τους φίλους μας, με αυτά που βλέπουμε στην επαγγελματική μας ζωή αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που έχουν και αυτοί που δεν έχουν. Κι αυτοί που έχουν περισσότερο ή λιγότερα τείνουν να ανήκουν στα δύο βασικά σύνολα. Στους έχοντες και στους μη έχοντες. Οι μη έχοντες είναι οι περισσότεροι, που «ξοδεύουν» τη ζωή τους για να αλλάξουν κατηγορία και να ανήκουν στους έχοντες…

Οι έχοντες πάλι συμπεριφέρονται σε όλη τους τη ζωή σαν τους  μη έχοντες, και ενώ θα μπορούσαν να χαρούν τη ζωή τους, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην αφήσουν τους μη έχοντες να αποκτήσουν.

Στην ουσία βέβαια οι έχοντες και οι μη έχοντες δεν νοιάζονται για τα όσα έχουν ή δεν έχουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία. Πως θα μπορέσει ο ένας να εξουσιάζει τον άλλον. Αυτό είναι το μόνο που θέλει να αισθανθεί, τη δύναμη της εξουσίας του πάνω στον ίδιο του τον συνάνθρωπο!

Διάβασα μια μικρή ιστοριούλα περίπου σχετική με τους έχοντες και τους μη έχοντες. Όχι μόνο πλούτη αλλά και καρδιά. Γιατί τις περισσότερες φορές αυτά πηγαίνουν μαζί. Σας την μεταφέρω…  

«Ένας πολύ πλούσιος άνδρας ζήτησε τη συμβουλή του πνευματικού του σχετικά με το τι πρέπει να κάνει με τη ζωή του για να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Αυτός τότε τον οδήγησε κοντά σε ένα παράθυρο και τον ρώτησε: «Τι βλέπεις έξω;». «Βλέπω ανθρώπους να περπατούν στο δρόμο, άλλοι γρήγορα και άλλοι αργά. Βλέπω επίσης και έναν τυφλό που ζητά ελεημοσύνη στο δρόμο», απάντησε ο πλούσιος.

Ο πνευματικός πήρε τον πλούσιο και τον οδήγησε μπροστά σε έναν καθρέφτη.

«Τι βλέπεις μέσα», τον ρώτησε. «Βλέπω τον εαυτό μου», απάντησε ο πλούσιος. «Περιέγραψέ μου την εικόνα», επέμενε ο πνευματικός.

«Βλέπω έναν άνδρα πετυχημένο και πλούσιο, καλοντυμένο και όμορφο», απάντησε με καμάρι ο πλούσιος.

Ο πνευματικός κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι του γύρισε την πλάτη του στον πλούσιο και άρχισε να μιλάει.

«Το παράθυρο και ο καθρέφτης είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό, το γυαλί.

Το γυαλί είσαι εσύ, άλλοτε συμπεριφέρεσαι σαν καθρέφτης και άλλοτε σαν παράθυρο. Άλλοτε κοιτάζεις μέσα σου και άλλοτε κοιτάζεις έξω, τι συμβαίνει στον κόσμο. Όσο αρέσκεσαι να κοιτάζεις μέσα σου και να καμαρώνεις τα πλούτη και την ομορφιά σου θα αισθάνεσαι όμορφα. Όσο θα κοιτάζεις τον έξω κόσμο θα αισθάνεσαι συμπόνια για τους συνάνθρωπούς σου.

Όταν θα θελήσεις αυτή την εσωτερική ομορφιά να τη μοιραστείς με άλλους ανθρώπους και τη συμπόνια για τους άλλους να την μετατρέψεις σε αγάπη για τον συνάνθρωπό σου θα γίνεις καλύτερος».