Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανα σε σημείο να μιλήσω για το
χάσμα των γενεών περνώντας πλέον από την άλλη πλευρά, αυτή του κατεστημένου. Πίστευα
ότι θα καταλάβαινα τη νέα γενιά τα προβλήματά της, τις αγωνίες της, τις διεκδικήσεις
της…
Ο πατέρας μου χωρίς πτυχία, μάστερ και ντοκτορά, μου έμαθε
μιλώντας απλά για τη ζωή του, χαϊδεύοντάς με και παίρνοντάς με αγκαλιά – όση ώρα
του επέτρεπαν τα αφεντικά του να περνά με την οικογένεια του. Μου μίλησε για τη
φτώχεια και την πείνα στο χωριό τα μεταπολεμικά χρόνια, τα πρώτα του παπούτσια
στα 14 χρόνια του, για τον ύπνο στην ταράτσα του σπιτιού στα Πετράλωνα με
δεκάδες άλλους άγνωστους που ήρθαν στην Αθήνα σαν κι αυτόν από το χωριά τους για
μια καλύτερη τύχη.
Με έμαθε για την αδικία, την εκμετάλλευση και την πλεονεξία των
ανθρώπων όταν ζήτησε να τον βοηθήσουν να ζήσει, και αυτοί του πέταγαν το
σουσάμι από το κουλούρι, φοβούμενοι μη νιώσει όμοιος με αυτούς!
Μου μίλησε για τα όνειρα του – αυτά τα μικρά, τα ταπεινά – που κοίταξαν
κάποιοι να στα διαλύσουν πρόωρα, αλλά δεν παραδόθηκε, πάλεψε και με μεγάλωσε…
Για όλα αυτά είχε δίκιο όταν μου έλεγες πρόσεχε παιδί μου,
να είσαι πάντα έτοιμος!
Τη σημερινή νεολαία όμως! Πόσο την ετοιμάσαμε. Πόσοι σπουδαγμένοι,
άνθρωποι του πνεύματος και των γραμμάτων μίλησαν στα παιδιά τους για τα δικά
τους παιδικά, εφηβικά και νεανικά χρόνια.
Απλά τα μπούκωσαν με τριγλυκερίδια, τα έλουσαν στη κολόνια, τους γέμισαν τα
πορτοφόλια, τους έδωσαν τα κλειδιά του αυτοκινήτου και τα έβγαλαν «έτοιμα» στην
κοινωνία…
Έτοιμα να χαρούν τη ζωή χωρίς καν να τη γνωρίζουν και από τις
δύο όψεις της. Και από την καλή και από αυτή που θα ζήσουν τα επόμενα, ελπίζω,
και όχι υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι γυρνώντας
«μεθυσμένα» από τα γεμάτα μπουζούκια ζωή, να μην τους παρενοχλούν, και τους κλέβουν
άνθρωποι πεινασμένοι και ξεριζωμένοι που κάποιοι τους πέταξαν εδώ χωρίς στον
ήλιο μοίρα. Οι εξαθλιωμένοι τους χαλάνε την εικόνα της χώρας και όχι οι
γραβατάκηδες κοντοκουρεμένοι που επέτρεψαν να υπάρχουν πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι άνθρωποι
που κοιμούνται στα παγκάκια και στις πλατείες.
Πάντα είναι σωστές οι διεκδικήσεις της νέας γενιάς! Αρκεί να
έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω της! Όποιος θέλει να προοδεύσει θα το πετύχει
με κόπο 9 στις 10 φορές! Όποιος θέλει να καταστρέψει το κάνει αβασάνιστα…
Αναθεματίζει για την πουτάνα τη ζωή, αυτός που τα περιμένει όλα έτοιμα! Ο αγωνιστής σκύβει το κεφάλι, από πείσμα και νεύρο και την ξαναφτιάχνει... αν όχι για αυτόν για τον επόμενο!
Πόσο δίκιο είχες ρε πατέρα, γιατί τα δικά σου μάτια τα είχαν
δει όλα, και κάθε τι το ζύγιζες με την πρώτη ματιά. Ενώ τα δικά μου πετάριζαν από
δω και από κει.
Και τώρα που ζυγίζουν και τα δικά μου λέω να μεγαλώσω πιο
σωστά το δικό μου γιο. Αυτό είναι το όνειρό μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου