Όμως η Δόμνα Σαμίου εκτός από μεγάλη καλλιτέχνις, από μεγάλη ερευνήτρια, ήταν ένας καλός άνθρωπος. Απλός, προσιτός και ανοικτός σε όλους. Ήταν ένας καλός και ευγενικός άνθρωπος.
Θυμάμαι ένα περιστατικό πριν χρόνια γύρω στο 1980-‘81. Μικρό παιδί τότε γύρω στα 10. Ήταν Σαββατόβραδο και εγώ μαζί με την οικογένειά μου είχα παραβρεθεί σε μια συναυλία της Δόμνας Σαμίου στα εγκαίνια μιας πλατείας ή κάτι τέτοιο στα Σεπόλια. Η ώρα πλησίαζε τις 12 περίπου όταν κάποιος από τους θεατές πέταξε ένα αυγό στη Δόμνα Σαμίου. Αμέσως η ίδια σταμάτησε να τραγουδά και απορημένη αναζητούσε αυτόν που το πέταξε. Το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι θεατές που εντόπισαν και τον έπιασαν. Αμέσως παρέβηκαν οι δύο αστυνομικοί που παρευρίσκονταν στο χώρο για την τήρηση της τάξης (ακόμη τότε η αστυνομία βρίσκονταν στην υπηρεσία των πολιτών και όχι όπως σήμερα των τραπεζών και των σούπερ μάρκετ). Δράστης ήταν ένας κύριος μεσήλικας, τον οποίο οι αστυνομικοί οδήγησαν πίσω από την εξέδρα στην Δόμνα Σαμίου για να τη ρωτήσουν αν η ίδια θα υπέβαλε μήνυση. Σαν παιδί μικρό και περίεργο τρύπωσα και γω πίσω από την εξέδρα και άκουσα τότε την Δόμνα Σαμίου να τον ρωτά: «Καλά άνθρωπέ μου, τι σου ΄κανα και μου πέταξες το αβγό». Αυτός τότε εκνευρισμένος της απάντησε: «Εγώ αύριο δουλεύω στις 6το πρωί και συ εδώ με τα τραγούδια σου δεν με αφήνεις να κοιμηθώ». Η Σαμίου χαμογέλασε, και του είπε: «Έχεις δίκιο και συ, αλλά άνθρωπέ μου δεν μπορούσα να ξέρω τι κάνει ο καθένας στη γειτονιά. Σου ζητώ συγγνώμη για την αναστάτωση». Στη συνέχεια ζήτησε από τους αστυνομικούς ευγενικά να τον αφήσουν ελεύθερα, ανέβηκε στη σκηνή, και αφού είπε πως λύθηκε η παρεξήγηση, τραγούδησε ένα τελευταίο τραγούδι, ένα νανούρισμα, που δεν θυμάμαι ποιο ήταν, και έκλεισε τη συναυλία».
Τόσο απλά, χωρίς κακία, χωρίς ειρωνεία. Συμμερίστηκε ότι ο άνθρωπος είχε χάσει τον ύπνο του κατά μια έννοια εξ’ αιτία της και υποχώρησε.
Αυτή ήταν η Δόμνα Σαμίου. Όπως ακριβώς δεν συμβαίνει και σήμερα με καλλιτέχνες που από τα λεγόμενα τους οι άνθρωποι έχουν χάσει τον ύπνο τους, αλλά παρά τα γιαούρτια οι ίδιοι εξακολουθούν να προκαλούν, αντί να μας πουν ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ και να αποσυρθούν…
Αυτή ήταν η Δόμνα Σαμίου για μένα! Έτσι την αγάπησα πρώτα σαν άνθρωπο και μετά περισσότερο ακόμη σαν καλλιτέχνιδα. Έτσι αγάπησα και την παραδοσιακή μουσική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου