Σςςςς, άκουσε το, το θυμάσαι!

Σςςςςς, άκουσε! Μικρό παιδί ήσουν. Δεν μπορεί να ξέχασες! Σςςς άκουσε πως πάει ο ρυθμός θυμάσαι...  νααανα ναναΝΑ, ναναΝΑααα, Ναναναναααα, Ναναναναααα... δεν θα περά, δεν θα περάσει ο φασισμός. Το θυμάσαι τώρα... ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΣΤΑΜΠΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Δύσκολη μέρα σήμερα και ακόμη πιο δύσκολα τα χρόνια που ζούμε! Δεν τα έχω ξαναζήσει, τα είχα μόνο ακούσει! Ούτε είναι τα ίδια με τότε! Ούτε κατά διάνοια… Είναι ίδια και απαράλλαχτη όμως η μαυρίλα. Ζούμε δύσκολα χρόνια αδέλφια και πρέπει να θυμόμαστε και να μην ξεχνάμε! Πως μπορεί ο Έλληνας να ξεχνάει. Ο Έλληνας έχει χρώμα του το γαλάζιο, όχι το μαύρο και προσκύνησε πράγματι έναν σταυρό μόνο που δεν ήταν αγκυλωτός.  Ο  Έλληνας έχει σημαία του τη φιλοξενία και φωνάζει μάνα δεν έχει σημαία τη σβάστικα και δεν ουρλιάζει Χάιλ!

Ο Έλληνας είναι πατριώτης , δεν είναι φασίστας!

Σςςςς άκουσε! Αυτό το θυμάσαι ; Και αυτό το λέγαμε. Θυμάσαι πως πάει

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις…. Νάτη πετιέται απο ξαρχής, κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό,  με το καμάκι του ήλιου…

Σςςςς άκουσε και αυτό το τελευταίο. Αυτό μου προκαλεί ανατριχίλα. Θυμάσαι; ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ΜΩΡΕ;

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…  τους παλιούς μου φίλους καλώ με φοβέρες και μ’ αίματα!

ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΙΕ ΜΟΥ!!!

(στη Θεία μου, τη Μάνα μου)