Ξεκαθαρίζω από την αρχή πως δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους Τούρκους.
Μεγάλωσα με το να μισώ τους Τούρκους, όπως με δίδαξαν τα σχολικά βιβλία, που
στην εποχή μου είχαν το ρόλο του προπαγανδιστή. Διαβάζοντας όμως μετέπειτα
συνειδητοποίησα ότι όσο κακό έχουν κάνει οι Τούρκοι στους Έλληνες, άλλο τόσο
έχουμε κάνει και εμείς σε αυτούς κατά την πάροδο των χρόνων ή των αιώνων! Πρόσφατα
διάβασα σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα που αναφέρεται στην συμβίωση των Ελλήνων
και των Τούρκων στην Κωνσταντινούπολη, πως την οικονομία της Πόλης την έλεγχαν
οι Έλληνες μέσω του Εμπορίου και οι Τούρκοι μέσω της παραοικοκονομίας, από
λαδώματα, μπαξίσια κ.α.
Ίσως το μεγαλύτερο κακό που έχουν κάνει οι Τούρκοι στους Έλληνες κατά την
τουρκοκρατία δεν είναι άλλο από ότι μας έμαθαν αυτού του είδους τις συναλλαγές…
Δεν γνωρίζω αν το είχαμε και εμείς στο αίμα μας από πριν, αλλά στα 200
χρόνια σκλαβιάς πέρασε στο dna μας!
Και κάπως έτσι πέρασε και στο σημερινό dna των πολιτικών μας, των επιχειρηματιών και πάει λέγοντας.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ας πούμε υπουργό πρώτης γραμμής, να
διακινδυνεύσω την υστεροφημία μου, για όλα τα εκατομμύρια του κόσμου! Πόσα
μπορεί να χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει μια άνετη ζωή. Πόσα χρειάζεται
για να ξεπουλήσει πατρίδα, ιδανικά, οικογένεια, τιμή!
Πως μπορεί ένας συνταγματολόγος να κρύβει τους φοροφυγάδες, τι αποζητά από αυτούς
ή πόσο όμοιος μπορεί να είναι. Αναρωτιέμαι έγινε συνταγματολόγος μόνο και μόνο
για να γνωρίζει τους νόμους και να γλιτώνει από τις παρανομίες του.
Και αν σε μία χώρα, πολιτικοί, επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί είναι τόσο
διαβρωμένοι, τι αν περιμένουμε από τον απλό λαό.
Όχι όμως ο απλός λαός έχει ακόμη συναισθήματα και καταφέρνει στον πιο
μεγάλο του πόνο ακόμη και να χαρίζει ζωή, την ίδια ώρα που κάποιοι έχουν
πουλήσει την ψυχή τους στον Διάβολο.
Κάποιοι απλοί Έλληνες παραδίδουν μαθήματα ανθρωπιάς, σαν τους δύο γονείς
που έχασαν το μόλις οκτάμηνο κοριτσάκι τους, αλλά μέσα στον πόνο τους χάρισαν
την καρδούλα του σε ένα άλλο παιδάκι, χάρισαν ζωή σε ένα άλλο αγγελούδι,
δίνοντας μια νέα ελπίδα σε αυτή τη χώρα. Μα όλοι το ίδιο θα έκαναν θα μου
πείτε! Αμφιβάλω ο συνταγματολόγος ίσως να την πουλούσε ή να την φορολογούσε…
ΥΓ. Mαθαίνω πως και στην πόλη μου υπάρχουν κοράκια που ζουν από τον ανθρώπινο πόνο. Ανθρωπάκια ελεϊνά, που τολμούν κιολάς να το παίζουν κριτές κάποιων! Αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου