Έχει διαλυθεί ο ιδιωτικός τομέας. Οι άνεργοι καθημερινά
πληθαίνουν κι όμως το κράτος του Δημοσίου καλά κρατεί και συνεχίζει να
πριονίζει τα πόδια του ίδιου του σώματος του. Είναι κάτι σαν και τα παιδιά των
φαναριών που τα αφεντικά τους προτιμούν να τα ακρωτηριάζουν για να παίρνουν τα
εικοσάλεπτα των περαστικών. Έτσι είναι και το ελληνικό κράτος. Ανάπηρο και καθυστερημένο
το κρατούν κάποιοι μόνο και μόνο για να βολεύουν τους εαυτούς τους.
Τρεις ιστοριούλες θα σας πω σύντομες που δείχνουν την
κρατική αρτηριοσκλήρυνση.
Άνεργος πλην τίμιος πολίτης (οι περισσότεροι άνεργοι βέβαια
είναι τίμιοι, γι’ αυτό άλλωστε είναι και άνεργοι), έσπασε τον κουμπαρά του γιού
του, μάζεψε όσα είχε και δεν είχε και κατάφερε να μαζέψει 5.500€ όσο ήταν και
τα υπόλοιπα των δύο δανείων που είχε. 2500€ στην Citibank και
3.000€ στην Εθνική. Στη Citibank αρνήθηκαν να πάρουν τα 2.500 ευρώ γιατί υπήρχε ληξιπρόθεσμο
ποσό των… 20€. Στην έκπληκτη ερώτησή του ότι αρνούνται την αποληρωμή των 2.500€
(μέσα σε αυτά και των 20€) για ληξιπρόθεσμη οφειλή των 20€ η ξύλινη απάντηση
ήταν ότι αυτό είναι το σύστημα της τράπεζας.
Στη δεύτερη περίπτωση των 3.000€ της Εθνικής Τράπεζας τα
πράγματα ήταν πιο σοβαρά. Αιτία ήταν ότι από τα 3.000€ τα 350€ ήταν ψιλά
(δίευρα, μονόευρα, 50λεπτα, 20λεπτα, 10λεπτα). Στην Εθνική Τράπεζα της Πετρούπολης η υπάλληλος αρνήθηκε «ευγενικά» να δεχθεί
την κατάθεση σε λογαριασμό της Εθνικής, λέγοντας «δεν είναι τόσο απλά τα
πράγματα». Όταν της ζητήθηκαν περαιτέρω
διευκρινήσεις απάντησε ότι δεν ήταν δυνατόν να κλείσει ένα ταμείο για να
καταμετρήσει το τεράστιο ποσό των… 350€ σε ψιλά (χωρισμένα μάλιστα ανά νόμισμα).
Σημειωτέον ότι το συγκεκριμένο υποκατάστημα διαθέτει και μηχάνημα καταμέτρησης
κερμάτων.
Μάλιστα για να γίνει και πιο πειστική ρώτησε έναν μεσήλικα
ταμεία (παλαιότερο υποθέτω), ο οποίος εκείνη την ώρα καθόταν σε ταμείο με
ταμπελάκι κλειστόν μπροστά του με σταυρωμένα τα χέρια και ο οποίος έκπληκτος
πετάχτηκε και με έντονο τόνο είπε: «Δεν γίνεται αυτό. Εχω πολύ δουλειά». «Το
είδα μα δεν το είδα», απάντησε ο άνεργος…
Ίδια αντιμετώπιση και στην Εμπορική και στην Πειραιώς. Και οι τρεις τράπεζες τον
παρέπεμψαν στην Τράπεζα της Ελλάδας. Και εκεί μία από τα ίδια. Στην ΤτΕ ήθελαν
το ποσό να ξεπερνά τα 500€ ανά κέρμα παρακαλώ για να τα δεχθούν.
Η λύση κατόπιν ραντεβού δόθηκε μόλις ο άνεργος έχασε τη
ψυχραιμία του και τους ζήτησε τα στοιχεία τους και ένα χαρτί που να ανέφερε ότι
αρνούνται να εισπράξουν το ποσό του δανείου.
Η δεύτερη ιστοριούλα μας αφορά μια νοσηλεύτρια σε κρατικό
νοσοκομείο, η οποία δεν αρκέστηκε στο πτυχίο ΤΕΙ, αλλά πήρε και πτυχίο
νοσηλευτικής στο ΑΕΙ, έκανε μεταπτυχιακό, διδάσκει ως ωρομίσθια στο ΤΕΙ, με
εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά που ετοιμάζεται για διδακτορικό, και επί 13
χρόνια δουλεύει ανελλιπώς στην κλινική, με διπλοβάρδιες, με νυχτέρια χωρίς
δεύτερη νοσηλεύτρια κάνοντας και πράγματα πέρα του καθηκοντολογίου, που ο κόσμος
δεν τα ξέρει. Λίγες μέρες πριν νόμιζε πως ήρθε η ώρα της δικαίωσης των κόπων της.
Η Επαγγελματική Σχολή Νοσηλευτικής του νοσοκομείου προκήρυξε θέσεις για διδακτικό
προσωπικό μετά από την συνταξιοδότηση τριών εκπαιδευτικών. Τι πιο λογικό λοιπόν
για μια νοσηλεύτρια με τα απαραίτητα προσόντα και διδακτική πείρα πέντε χρόνων στην
τριτοβάθμια εκπαίδευση να ζητά την μετακίνησή της στη Σχολή. Κάποιοι όμως (βλέπε
προϊσταμένη) είχαν αντίθετη άποψη. Η μετακίνηση της νοσηλεύτριας θα ξεβόλευε τις
δύο παλαιότερες συναδέλφους της που θα υποχρεούνταν να καλύψουν τις βάρδιες της.
Έτσι λειτουργεί το δημόσιο. Αν «παλιώσεις» αποκτάς δικαιώματα,
εθιμοτυπικού δικαίου, την ίδια ώρα που στον ιδιωτικό τομέα ο παλιός απολύεται ως
και καλά αντιπαραγωγικός. Και η Σχολή; Δεν πάει να κουρεύεται… Θα βρεθούν
άλλοι, που οι προϊσταμένες τους θα τις αφήνουν, ήταν η απάντηση που πήρε η
νοσηλεύτρια και όλοι έζησαν καλά (προϊσταμένη, τομεάρχης, διευθύνουσα,
διοικητής) και η νοσηλεύτρια με τα τρία πτυχία μετράει πιέσεις και στρώνει
κρεβάτια, ενώ θα έπρεπε να διδάσκει και να μεταφέρει τις γνώσεις και όχι μόνο τις
εμπειρίες της στις νέες.
Η τρίτη ιστοριούλα αφορά έναν οδηγό λεωφορείου που έπρεπε να "αναβαθμίσει" το δίπλωμα του, σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες του υπουργείου. Τι σήμαινε αυτό, διάβασμα και εξετάσεις! Α, ναι και 700€! Προσπαθούσε ο κακομοίρης να βρει άκρη πως να γλιτώσει κάποια από τα 700€. Έπιανε όποιον ήξερε και τον ρωτούσε αν έιχε κανέναν μέσα στο υπουργείο. Ρώτησε και μένα! "Μα αφού τόσο κοστίζει, πως θα τα γλιτώσεις" απόρησα. "Δεν κατάλαβες", απάντησε "250 ευρώ στοιχίζουν τα παράβολα. Τα υπόλοιπα είναι λάδωμα για να περάσεις τις εξετάσεις" και εκεί έπαθα εγκεφαλικό. Δηλαδή ακόμη συμβαίνουν όλα αυτά. Δηλαδή κύριε Σαμαρά μου, πρωθυπουργέ Μαυρογιαλούρε, εσύ κοιτάς να σώσεις (λέμε τώρα) την Ελλάδα και οι... βλαχοδήμαρχοι, βλαχουπάλληλοι, βλαχολαμόγια σε δουλεύουν πίσω από την πλάτη τους και ρουφάνε ότι σταγόνα αίματος έχει μείνει από τον κοσμάκη;
Από αυτή την σύντομη τριλογία, που πολλοί θα διαβάσουν και
σε λίγους θα ιδρώσουν το αυτί τους αποτυπώνεται ένα μέρος της λειτουργίας της κρατικής
μηχανής του Δημοσίου. Όποιος νομίζει ότι
κάτι έχει αλλάξει στο Δημόσιο πλανάται πλάνη οικτρά. Διάλυσαν έναν ιδιωτικό
τομέα για να σώσουν τους ψηφοφόρους του δημοσίου. Λες και οι υπόλοιποι δεν
είναι ψηφοφόροι. Μία είναι η λύση, γιατί από διαπιστώσεις χορτάσαμε! Αντισταθείτε,
κυνηγείστε τα όνειρα σας, τα δικαιώματά σας, ακολουθήστε τους νόμους. Κάντε στους
καρεκλοκένταυρους τη ζωή δύσκολη. Αποβάλλεται τον ωχαδελφισμό! Αυτός μας έφερε
σε αυτήν κατάσταση. Αντισταθείτε έστω και τώρα μπας και κάποιος σας ακούσει ο
διπλανός σας, ο σύντροφός σας, ο προϊστάμενος, ο βουλευτής, ο υπουργός, ο πρωθυπουργός,
η Μέρκελ κάποιος θα σας ακούσει! Τουλάχιστον αν δεν σας ακούσει κανείς άλλος ας
σας ακούσει το παιδί που μεγαλώνεται! Μήπως γίνει καλύτερος πολίτης και
άνθρωπος!
