26.7.12

«ΜΕ ΤΟΣΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΑΝ ΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ ΘΑ ΒΡΩΜΑΕΙ… ΤΖΑΤΖΙΚΙΛΑ»


Ουδόλως με ενδιαφέρει εάν η Βούλα Παπαχρήστου τιμωρήθηκε ή δεν τιμωρήθηκε από την ΕΟΕ, αν τιμωρήθηκε δίκαια ή άδικα! Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αυτά που λέει και πιστεύει η 23χρονη άγνωστη στο ευρύ κοινό, αλλά πολλά υποσχόμενη - σύμφωνα με τους στιβικούς - αθλήτρια του τριπλούν.
Και με ενδιαφέρουν αυτά που λέει γιατί για πολλά παιδάκια που ασχολούνται με τον αθλητισμό (ιδίως το στίβο) η συγκεκριμένη ίσως να αποτελέσει πρότυπό τους στην περίπτωση που κατακτήσει (κατακτούσε, αν ισχύσει η τιμωρία) ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Θα διαφωνήσω κατ’ αρχάς ότι το tweet της είναι ρατσιστικό. Απλά είναι στην κυριολεξία ηλίθιο. Και ως προς τη συμπεριφορά και ως προς αυτό που λέει.
Ως προς αυτό που λέει πρώτον πρέπει να αντιληφθεί πως δεν είναι τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου… Δεν έφυγαν δηλαδή από το Δυτικό Νείλο για να έρθουν στην Ελλάδα. Δεν είναι κουνούπια – μετανάστες!
Η ασθένεια, ονομάζεται ιός του Δυτικού Νείλου, που μπορεί να ήρθε με χιλιάδες τρόπους στην Ελλάδα. Από έναν λαθρομετανάστη, μέχρι και έναν… πλούσιο Έλληνα τουρίστα που μπορεί να επισκέφθηκε εκείνα τα μέρη.
Ως προς τη συμπεριφορά η ηλιθιότητα επικεντρώνεται στο ότι δεν μπορεί να καταλάβει η αθλήτρια τη λειτουργία των Social Media. Άραγε θα έλεγε αυτό το κακόγουστο αστείο στην τηλεόραση κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης. Δε νομίζω! Τότε πως το λες σε ένα Μέσο που είναι πολλάκις μεγαλύτερο σε μέγεθος από ότι η τηλεόραση. Έπαψαν εδώ και καιρό τα  μέσα κοινωνικής δικτύωσης να αποτελούν χώρους αφελών εκφράσεων και συμπεριφορών. Κάποιοι έχουν χάσει τις δουλειές τους από τέτοια σχόλια, άλλοι στέλνουν βιογραφικά σημειώματα μέσω αυτών. Άρα υπάρχουν κανόνες και τα όσα γράφεις σε αυτά σε εκφράζουν.
Θα μου πείτε μα αυτό που έγραψε την εκφράζει ως άνθρωπο και ως χαρακτήρα. Δεκτό και σεβαστό. Αν λοιπόν την εκφράζουν ποιος ο λόγος που έτρεξε να τα διαγράψει…
Γιατί απλά δεν είναι τόσο σημαντικά ή πιο σημαντικά από όλα αυτά που έχει θυσιάσει προς χάρη του αθλητισμού.  Αν αυτό που έγραψε και όσα άλλα ακόμη βγαίνουν πλέον στην επιφάνεια ότι έχει πει και έχει και αυτά διαγράψει είναι τα πιστεύω της γιατί δεν τα υπερασπίζεται μέχρι τέλους. Κάποιοι έχουν χάσει ακόμη και τη ζωή τους για τα πιστεύω τους.
Ένας από τους δασκάλους μου, μου είχε πει ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει στη ζωή του. Αλλά η κάθε πράξη έχει τις συνέπειες της και αυτός είναι θα πρέπει να δεχθεί τις συνέπειες των πράξεων του. Όπως επίσης ότι κάνει κανείς, το κάνει πρωτίστως για τον εαυτό του!
Κατά συνέπεια η ίδια η Βούλα Παπαχρήστου προκάλεσε με τις πράξεις της, η ίδια είναι υπεύθυνη για τις συνέπειες και πρέπει να τις δεχθεί. Η ίδια δεν σεβάστηκε αυτό που εκπροσωπεί και τον κόπο που έκανε για να φτάσει στο σημείο να εκπροσωπεί ένα ολόκληρο έθνος. Γιατί απαιτούν κάποιοι να σεβαστούν οι υπόλοιποι τους κόπους που έκανε…
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν:  ‎"Μη προτρεχέτω...η γλώσσα της διανοίας"… Αυτό ακριβώς έπρεπε να πράξει η Βούλα Παπαχρήστου γιατί δεν αγωνίζεται πλέον στο σύλλογο της γειτονιάς της, αλλά εκπροσωπεί ένα έθνος, και επειδή ως έθνος δεν έχουμε την ίδια άποψη όλοι για όλα, καλό θα ήταν να πρόσεχε αυτά που έγραφε παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων που για μας τους Έλληνες έχουν ξεχωριστό ρόλο. Ξεπερνούν τα αθλητικά όρια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι ένα πολιτιστικό και πολιτισμικό γεγονός και οφείλουμε να σεβόμαστε όλους τους λαούς και τα έθνη για να μας σέβονται κι αυτοί. Αλήθεια πως θα φαινόταν αν διάβαζε σε άρθρο αγγλικού ταμπλόιτ στο αφιέρωμα της ελληνικής αποστολής ότι κρατήστε τη μύτη σας όταν περνάτε από το Ολυμπιακό Χωριό , γιατί με τόσους Έλληνες που μαζεύτηκαν θα βρώμαγε τζατζικίλα…

22.7.12

Περί Ιστορίας και Αλήθειας…


Μικρό μου έλεγαν πόσα μας διδάσκει η ιστορία. Πάλι μου έλεγαν διάβασε κανά βιβλίο να μορφωθείς. Που όμως μυαλό. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος όμως εξελίσσεται και πράγματα που έκανε πριν τώρα του μοιάζουν ανιαρά και αναζητά νέους δρόμους. Άλλωστε αυτό σημαίνει και εξέλιξη. Αν μέναμε μόνο σε πράγματα που κάναμε από παιδιά, μάλλον δεν θα διαφέραμε και σε πολλά από τους κατ’ άλλα συμπαθείς πιθήκους.
Κάπως έτσι λοιπόν άρχισα να διαβάζω και να μελετώ την ιστορία μας. Δεν ανήκω στους ανθρώπους που καίνε ή φτύνουν την σημαία μας, αλλά και ούτε σε αυτούς που την προσκυνούν, πατώντας ταυτόχρονα τη σημαία κάποιου άλλου έθνους.
Όμως στη θέα της γαλανόλευκης και στο άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου, ανασύρονται εικόνες, αναγείρονται έντονα συναισθήματα, που πολλές φορές αναγκάζουν τα μάτια να βουρκώνουν. Από τα λίγα πράγματα που διάβασα δύο είναι τα συμπεράσματά μου. Πρώτον ότι τα περισσότερα σχολικά βιβλία της ιστορίας κυρίως είναι γεμάτα ψέματα και αναλήθειες που κάποτε έπρεπε και καλά έκαναν εξυπηρετούσαν το εθνικό φρόνημα. Στη σημερινή εποχή όμως απλά παραπληροφορούν. Γιατί η ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη από στιγμές δόξας και εθνικής υπερηφάνειας, αλλά άλλες τόσες είναι και οι στιγμές εθνικής προδοσίας και ντροπής. Και από ανθρώπους που ούτε καν πλησιάζει το μυαλό σου. Που ακόμη και σήμερα τους θεωρούμε πατριώτες και ήρωες. Την Ιστορία μας κανείς δεν μπορεί να τη μάθει από ένα ή δυο βιβλία. Την πραγματική μας Ιστορία τη «φτιάχνει» ο καθένας μόνος τους συλλέγοντας και διασταυρώνοντας πληροφορίες από ένα βιβλίο που βρίσκεται σε κάποιο ράφι της Εθνικής Βιβλιοθήκης, μέχρι την ιστορία ενός γέροντα που μπορεί ν’ ακούσεις τυχαία στις διακοπές σου. Αυτό που πρέπει να κάνει κάποιος είναι να βρει τα κοινά στοιχεία και να φτιάξει τη δική του «Εθνική» Ιστορία. Στην πραγματικότητα δεν θα διαφέρει στο αποτέλεσμά της, αλλά μπορεί να διαφέρει από λίγο μέχρι τελείως στο πως φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα, ως προς τον στόχο και τον σκοπό του αποτελέσματος Αυτό οφείλεται στα πόσα στοιχεία θα μπορέσει κάποιος να συγκεντρώσει, να «ταυτοποιήσει» και να διασταυρώσει. Πρόκειται για ένα ατελείωτο κυνήγι θησαυρών που διαβάζοντας στοιχεία και σημάδια καταφέρνεις να βρεις τον εκάστοτε θησαυρό, που δεν είναι τίποτα άλλο από την Αλήθεια. Τη δική σου αλήθεια όμως. Γιατί η αλήθεια δεν είναι μία. Οι αλήθειες διαφέρουν και είναι τόσες όσοι και οι άνθρωποι που τη γνωρίζουν. Ο καθένας που εξιστορεί ένα αληθινό γεγονός, προσθέτει και μια μικρή λεπτομέρεια που έχει ο ίδιος δει. Ένα συλλέξεις όλες τις λεπτομέρειες μόνο τότε μπορείς να φτάσεις πιο κοντά στην απόλυτη αλήθεια. Απλά θα την πλησιάσεις. Ποτέ δεν θα φτάσεις στο απόλυτο. Μάλιστα μπορεί στην πορεία η αλήθεια να ανατραπεί γιατί συλλέγοντας στοιχεία, σημάδια, λεπτομέρειες, εικόνες αυτό που στην αρχή φαινόταν άσπρο στο τέλος να είναι μαύρο! Η ουσία είναι ότι όσο περισσότερο αναζητάς στην Ιστορία, πρώτον πιο κοντά φτάνεις στην αληθινή ιστορία και δεύτερον αυτήν την ιστορία που την έχεις αναζητήσει εσύ κανείς δεν μπορεί να στην ανατρέψει. Βέβαια ούτε εσύ μπορείς να ανατρέψεις του άλλου. Απλά μπορεί οι δύο ιστορίες μέχρι κάποιο σημείο να συμβαδίσουν. Και αυτό είναι η απόδειξη της αληθινότητας. Η δική μου «Εθνική» Ιστορία λοιπόν δεν στέκεται τόσο στους ηρωισμούς των προγόνων μου, όσο στις προδοσίες τους. Που ποτέ δεν κοίταξαν να σώσουν την Πατρίδα τους, αλλά να σώσουν το τομάρι τους, να ζήσουν αυτοί καλά και για τους άλλους στην καλύτερη έχει ο… Θεός, αν υπάρχει κι αυτός!
Η δική μου «Εθνική» Ιστορία μιλάει για ιστορικούς συμμάχους, που ήταν χειρότεροι και από τους ίδιους τους εχθρούς μας, που ήρθαν ύπουλα και καλά να μας σώσουν, αλλά στο τέλος μας κάρφωναν πισώπλατα.
Η δική μου «Εθνική» Ιστορία μιλάει για τη βοήθεια των συμμάχων να διώξουμε τον κατακτητή, αλλά στο τέλος πάντα μας χώριζαν στη μέση και μας έβαζαν να αλληλοσφαζόμαστε με τα θύματα να φτάνουν ακόμη και να ξεπερνούν αυτά του πολέμου με τον φανερό εχθρό μας.
Μια τέτοια «Εθνική» Ιστορία βλέπω να διαγράφεται και πάλι. Και μοιάζει σαν το ανέκδοτο που μιλάει για ένα Γερμανό, έναν Γάλλο, έναν Ρώσο, έναν Αμερικάνο και έναν Άγγλο και έναν Έλληνα. Στα ανέκδοτα πάντα γελάει ο Έλληνας γιατί πάντα πάει τελευταίος. Στην «Εθνική» μου Ιστορία πάλι όχι…

11.7.12

ΤΡΟΜΑΞΕ Η ΣΚΟΠΟΥΛΗ!

Βλέποντας χθες την τηλεοπτική παρουσία της υφυπουργού Υγείας κ. Φωτεινής Σκοπούλη, έβαλα στοίχημα πόσο θα αντέξει να παραμείνει στην (υφ)υπουργική καρέκλα. Από την αρχή φαινόταν διαφορετική. Γνώστης των θεμάτων υγείας, από τα λεγόμενά της, αλλά μακριά από το προφίλ του επαγγελματία πολιτικού, τουλάχιστον όπως έχουμε μάθει και συνηθίσει. Απόλυτη στις απόψεις της, χωρίς ίχνος πολιτικής διαλλακτικότητας, έδειχνε να γνωρίζει τα προβλήματα του κλάδου και να έχει λύσεις συμβατές με τα όποια πενιχρά μέσα μπορεί να διαθέτει. Μεγάλες αλήθειες είπε η κ. Σκοπούλη. Για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, για τα γεννόσημα, για τα φάρμακα, για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση για όλα. Δύο πράγματα όμως που «ξεστόμισε» ενίσχυσαν το… στοίχημα που έβαλα.
Πρώτον ότι οι νοσοκομειακές δαπάνες θα μπορούσαν να μειωθούν δραστικά μόνο και μόνο αν οι ιατροί περιόριζαν τις δεκάδες  εξετάσεις για να κάνουν μία διάγνωση, που θα μπορούσαν να κάνουν απλά με μια απλή εξέταση αν έδειχναν το ελάχιστο ενδιαφέρον για τον ασθενή. Εν ολίγοις αν οι νοσοκομειακοί γιατροί λειτουργούσαν ως λειτουργοί και όχι ως… αδιάφοροι δημόσιοι υπάλληλοι.Και δεύτερον  λέγοντας ότι ή ίδια βρέθηκε στο τηλεοπτικό στούντιο γιατί δεν είχε τι άλλο να κάνει, καθώς ακόμη δεν τις έχουν δοθεί αρμοδιότητες.
Μόνο από αυτά καταλαβαίνει κανείς ότι ούτε ποτέ πρόκειται να της δοθούν αρμοδιότητες γιατί το σύστημα ιατροφαρμακευτικονοσοκομειακοπολιτικό θα την αποβάλει ως μη συμβατό…
Αν σε όλα αυτά που είπε προσθέσουμε και την μη τηλεοπτική εικόνα της, με το να χτυπάει συνεχώς το τραπέζι με το χέρι της, να πίνει νερό όταν η κάμερα είναι πάνω της και με  μορφασμούς που δεν συνάδουν με την τιβί σίγουρα θα γίνει εύκολο θήραμα των ΜΜΕ. Και επειδή η ίδια από το βιογραφικό της δε φαίνεται να έχει και σε μεγάλη ανάγκη και εκτίμηση την πολιτική καριέρα μάλλον σύντομα θα αποτελέσει παρελθόν στο υπουργείο. Γιατί από τα λεγόμενα της και την 30χρονη ακαδημαϊκή πορεία της στην ιατρική μάλλον ήρθε για να γιατρέψει τις ασθένειες στην Υγεία, παρά να κάνει πολιτική σταδιοδρομία.
Ήδη από τα φίλα προσκείμενα sites στη ΝΔ άρχισε ο πόλεμος. Βλέπετε η ίδια ανήκει στη ΔΗΜ.ΑΡ.
Θεωρώ ότι θα είναι μεγάλη έκπληξη αν η κ. Σκοπούλη παραμείνει στο υπουργείο Υγείας. Αν συμβεί αυτό τότε, ή η ίδια θα έχει πάρει εντατικά μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς, ή η σημερινή κυβέρνηση θα έχει την πρόθεση να το βάλει με το κατεστημένο στη Υγεία. Και επειδή πιστεύω ότι περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει το πρώτο, μάλλον πρέπει κάποιοι να αναζητούν ήδη την αντικαταστάτριά της…


1.7.12

Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΕΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ…

Πριν από χρόνια είχα ένα φίλο μου που έπαιζε ποδόσφαιρο σε μία ομάδα της Αθήνας. Το όνειρό του βέβαια ήταν κάποια στιγμή να αγωνιστεί σε ομάδα εθνικής κατηγορίας. Και πάσχιζε χρόνια για αυτό. Βέβαια είχε και το ταλέντο. Μάλλον δεν το είχε μόνο, αλλά ξεχείλιζε! Το κακό ήταν πως δεν είχε τις διασυνδέσεις που χρειάζονταν για να πετύχει πιο γρήγορα το στόχο του. Κάποια στιγμή όμως τα κατάφερε. Έκανε κάποιες προπονήσεις στον Χαραυγιακό, ομάδα Β’ Εθνικής τότε, άρεσε στον προπονητή που έδωσε το ΟΚ για την μεταγραφή. Η ομάδα σε λίγες μέρες θα έφευγε εκτός για τη βασική προετοιμασία και ο φίλος μου αφού θα υπέγραφε θα έφευγε με την αποστολή. Την παραμονή όμως ο φίλος μου αρρωσταίνει με ανεμοβλογιά και χάνει την προετοιμασία, χάνει το συμβόλαιο, έχασε για πάντα και την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο του.
Οι υπεύθυνοι της ομάδας θεώρησαν ότι αν έχανε την προετοιμασία δύσκολα θα μπορούσε να ενσωματωθεί στην ομάδα και έτσι θεώρησαν σωστό να μην χαραμίσουν ένα συμβόλαιο για έναν παίκτη που δεν είχε συστατικές επιστολές, που δεν είχε διασυνδέσεις, παρά μόνο το ταλέντο του!
Και μιλάμε για μια ομάδα Β’ Εθνικής. Αν αντί της ομάδας βάλουμε στη θέση της μία ολόκληρη χώρα και δη την Ελλάδα, τα πράγματα γίνονται εξαιρετικώς σοβαρότερα.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, λοιπόν είχαμε την εκλογή ενός πρωθυπουργού του Αντώνη Σαμαρά, που από πριν γνώριζε ότι ήταν «ασθενής». Και ενώ στην περίπτωση της ομάδας, οι υπεύθυνοι προτίμησαν να μην παίξουν με την τύχη της ομάδας, στην περίπτωση της Ελλάδας προτιμήθηκε το αντίθετο.
Αντί λοιπόν ο κ. Σαμαράς να σκεφτεί το καλό της  χώρας, της πατρίδας, του λαού της, προτίμησε να χριστεί αυτός πρωθυπουργός και έχει ο Θεός…
Εφόσον γνώριζε ότι για ένα κρίσιμο διάστημα δεν θα μπορούσε να ασκήσει εξουσία, δικαιολογημένα βέβαια, ίσως θα έπρεπε να απαρνηθεί το όνειρό του, και να παραχωρήσει την πρωθυπουργία σε κάποιον… ετοιμοπόλεμο!
Αλλά που τέτοια σοφία, και μεγαλοσύνη!
Φτάσαμε λοιπόν στο αποτέλεσμα να συνεχίζεται η ακυβερνησία (και τώρα πλέον υπεύθυνος δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ), να μην εκπροσωπηθεί επαρκώς η Ελλάδα στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ και το κυριότερο να μην καταφέρει να μπει στη συμμαχία του Νότου, αλλά να μείνει μόνη κι έρημη.
«Μόνη κι έρημη θα την άφηνε και ο Τσίπρας», έλεγαν και τρομοκρατούσαν προεκλογικά οι σημερινοί κυβερνώντες. Μόνο που αυτοί κατάφεραν και κάτι παραπάνω . Να φανεί και λιπόψυχη και στον λαό της και στους υπόλοιπους εταίρους.
Και προσπαθούν τώρα τα κυβερνητικά ΜΜΕ να σώσουν το ναυάγιο, αναφέροντας ότι όσα ισχύσουν για την Ιταλία και την Ισπανία θα ισχύσουν και για την Ελλάδα.
Αμ δε! Τους το ξέκοψε μια και καλή η ΕΕ! Για την Ελλάδα ισχύει το μνημόνιο. Πρώτα θα εγγυηθεί των όσων έχει υπογράψει και μετά βλέπουμε…
Τι σημαίνει αυτό λοιπόν ότι η Ελλάδα δεν έχει ούτε τις συστάσεις, ούτε τις διασυνδέσεις για να πετύχει το στόχο της. Και δεν τις έχει και δεν φρόντισε να τις αποκτήσει έστω την ύστατη στιγμή, την ώρα που μία νέα συμμαχία γεννιόταν.
Και δεν το έκανε γιατί κάποιος φρόντισε να δέσει πρώτα τον γάιδαρό του και μετά να τον ταϊσει…  Αν βέβαια αυτός πεθάνει μέχρι να φιλοτιμηθεί να τον ταϊσει  ουδόλως τον ενδιαφέρει, γιατί αυτός έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας!