Ο οπορτουνιστής… Έλληνας και ο «φιλεύσπλαχνος» Γερμανός!

Οπορτουνισμός, ατομικισμός, φυγοπονία, προδοσία, "διαστροφή του χαρακτήρος και ελαστική συνείδησις", ιδού τα ελαττώματα των Ελλήνων.

Αυτή είναι η άποψη των Γερμανών φίλων μας για το Ελληνικό Έθνος. Και δεν είναι τωρινή η άποψή τους κρατάει χρόνια…

Πριν κάποιες εβδομάδες έπεσε στα χέρια μου το ένθετο περιοδικό του εφημερίδας ΕΘΝΟΣ, «Ψάρεμα & Φουσκωτό». Ξεφυλλίζοντας το σταμάτησα σε μία έρευνα που μιλούσε για τους Έλληνες ψαράδες στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Το διάβασα από περιέργεια σε τι μπορεί να αναφέρεται. Και το βρήκα πράγματι ενδιαφέρον. Και το βρήκα ενδιαφέρον γιατί όπως αναφέρει και η έρευνα: «Η παρούσα έρευνα, με βάση την εκτεταμένη χρήση συνεντεύξεων και τις μεθόδους της προφορικής ιστορίας, απαντά στους επικριτές της αλιευτικής ανθρωπολογίας που υποστηρίζουν ότι ο συγκεκριμένος επιστημονικός κλάδος δεν παράγει "γενικά συμπεράσματα" που μπορούν να προάγουν την κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Και όμως! Και μόνο η εξασφάλιση της επιβίωσης στο θαλάσσιο περιβάλλον, είτε έχει αναψαριές σε κάποιο ψαροτόπι που κανείς θαλάσσιος βιολόγος μπόρεσε ποτέ να προβλέψει είτε έχει τις άγνωστες συνέπειες της παγκόσμιας πολεμικής αναταραχής και της δημοσιονομικής κρίσης που πέρασε η πατρίδα κατά την κατοχική περίοδο, μπορεί να εφοδιάσει τη σημερινή πανικόβλητη Ελλάδα με έναν "χάρτη" των αναλογιών του παρόντος με το όχι μακρινό παρελθόν και τις στρατηγικές προσαρμογής σε δυσμενείς συνθήκες που επέδειξαν οι Χιώτες ψαράδες».

Από όσα διάβασα μου έμειναν τα παρακάτω. Οι Γερμανοί με το που πάτησαν το πόδι τους στη Χίο, επέταξαν όλα τα μηχανοκίνητα καΐκια, και μάζεψαν όλες τις βάρκες σε ένα ελεγχόμενο σημείο, σε μια παραλία, έξω από τη θάλασσα.

Η πρώτη μου σκέψη με τα όσα διάβαζα ήταν ότι το έκαναν για να αποτρέψουν τη φυγή από το νησί και την Ελλάδα, ανθρώπων που οι κατοχικές δυνάμεις θεωρούσαν επικίνδυνους για αυτούς.

Απαγόρευσαν το βραδινό ψάρεμα, ενώ η αλιεία τις υπόλοιπες ώρες επιτρεπόταν μόνο με ειδική άδεια από το γερμανικό λιμεναρχείο.

Αποφάσεις που οδήγησαν τους κατοίκους του νησιού σε λιμοκτονία. Ο κόσμος πεινούσε και οι Γερμανοί αδιαφορούσαν.

Όταν στη συνέχεια επέτρεψαν υπό όρους το ψάρεμα, έπρεπε τα καλύτερα ψάρια, φαγκριά, τσιπούρες, μπαρμπούνια κλπ, να καταλήγουν ως δώρο σε γερμανικά χέρια και στους ψαράδες άφηναν τις μαρίδες και τις γόπες.

Όταν οι Έλληνες ψαράδες μπορούσαν έκρυβαν πολλά από τα «καθαρά» ψάρια για να μην τα πάρουν όλα οι Γερμανοί.

Με αυτά και με αυτά λοιπόν οι Γερμανοί κατέτασσαν τους Έλληνες χαμηλά στη φυλετική ιεράρχηση της ναζιστικής θεωρίας, αποδίδοντάς τους ελαττώματα όπως οπορτουνιστές (επειδή φρόντιζαν να φεύγουν από την κατεχόμενη Ελλάδα, για να ζήσουν ελεύθεροι), ατομικιστές (επειδή κοιτούσαν να σωθούν από την πείνα), φυγόπονους (επειδή αντιστέκονταν και δεν έσκυβαν το κεφάλι για να υπηρετήσουν τους κατακτητές), προδότες (επειδή υπερασπίζονταν την πατρίδα και όχι τη Γερμανία), διαστροφή του χαρακτήρος και ελαστική συνείδησις (επειδή έπρεπε να κάνουν… αντίσταση για να διώξουν τους ναζί από τον τόπο τους).

Έτσι λοιπόν μας χαρακτήριζαν τότε οι Ναζί. Κάπως έτσι όμως δεν μας χαρακτηρίζουν και σήμερα όμως οι απόγονοί τους οι Γερμανοί Δημοκράτες.

Οπορτουνιστές, γιατί ενεργούμε για το δικό μας συμφέρον και όχι για τα γερμανικά συμφέροντα. Γιατί δεν συμμορφωνόμαστε με τις γερμανικές εντολές και έχουμε επαναστατικές διαθέσεις.

Ατομικιστές, γιατί δεν εξυπηρετούμε τα δικά τους συμφέροντα, όπως έπραξαν κάποιοι δοσίλογοι επί Κατοχής και στη συνέχεια κυβέρνησαν και την… ελεύθερη Ελλάδα και εξακολουθούν να την κυβερνούν!

Φυγόπονους, γιατί δεν θέλουμε να πληρώσουμε εμείς όσα χρέη δημιούργησαν οι δικοί τους υπηρέτες.

Προδότες, στα επεκτατικά όνειρά τους, που κάποτε δεν τα κατάφεραν με τα όπλα και επιχειρούν τώρα με το χρήμα!

Τα γερμανικά σχέδια θα μείνουν και πάλι στο χαρτί, γιατί απλά το μυαλό τους στην αρπαγή την είχαν, την έχουν και θα την έχουν. Από τα ψάρια στην Κατοχή, μέχρι τον ήλιο σήμερα, συμπεριλαμβανομένων χρυσού, πετρελαίου κλπ άλλων αγαθών. Όλα δικά τους τα θέλουν οι Γερμανοί και πάλι, αλλά από τα δικά τους χέρια και μυαλά θα καταστραφούν και πάλι…

Σημ. Για να διαβάσετε την πολύ καλή έρευνα του Έθνους (και όχι τις δικές μου… σκόρπιες σκέψεις) πατήστε εδώ   

Είσαι άρρωστος και γεμάτος παράνοια!

Περίμενα από έναν άνθρωπο που υπηρετεί πάρα πολλά χρόνια τη δημοσιογραφία, που κοντεύει, αν δεν έχει βγει ήδη, στη σύνταξη να είναι πιο συνετός και να προτάσσει τη δημοσιογραφική του ταυτότητα περισσότερο από την οπαδική.

Παρακολούθησα τη τελευταία Δίκη της Δευτέρας, έναν άνθρωπο που τα κείμενά του τα διαβάζουν κάτι χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά, ούτε λίγο ούτε πολύ να λέει ότι η φιλοξενούμενη ομάδα ευνοήθηκε, επειδή η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί της γηπεδούχου ομάδας ήταν η πρέπουσα και δεν ξέφυγαν των ευπρεπών ορίων. Εν ολίγοις η φιλοξενούμενη ομάδα ευνοήθηκε γιατί δεν έγιναν καφριλίκια εναντίον τους.

Το δεύτερο απίστευτο που ξεστόμισε ο ίδιος κύριος ήταν ότι σε αγώνα μπάσκετ, όταν βλέπει τον έναν προπονητή να δίνει το χέρι στον άλλον προπονητή και να φιλιούνται σαν συμπεθέρες τότε ξέρει ότι η ομάδα του είναι χαμένη. Εν ολίγοις θα έπρεπε οι δύο προπονητές να μην μιλιούνται για να πείσουν το άρρωστο μυαλό αυτού του ανθρώπου.

Δυστυχώς αυτά τα λόγια πάρα πολλοί οπαδοί τα κάνουν ευαγγέλιο και τα εφαρμόζουν κατά καιρούς στα γήπεδα, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Κανονικά το συγκεκριμένο άρρωστο κύριο θα έπρεπε η ΕΣΗΕΑ, η ΔΕΑΒ, η ΕΦΙ και δεν ξέρω και γω ποια άλλη επιτροπή, όργανο, υπηρεσία υπάρχει να απαγορεύσουν στον γηραιό άνθρωπο να πιάνει τη… πένα και να γράφει!

Και θα έπρεπε να του το απαγορεύσουν γιατί αυτά τα λόγια όχι απλά προάγουν τη βία, τη γεννούν πρώτα.

Δεν έχουν καταλάβει αυτοί οι άνθρωποι,  πως ο ρόλος τους στην κοινωνία, πρέπει να είναι άλλος από το να διατυπώνουν και να διασκορπίζουν άρρωστες ιδέες και σκέψεις μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν το αφεντικό τους και να πάρουν μεγαλύτερη σύνταξη στα στερνά τους χρόνια.  Θα έπρεπε με τα όσα έχουν δει τα μάτια τους να διδάξουν ήθος, ευπρέπεια και αξίες στα παιδιά και στα εγγόνια τους, ώστε οι επόμενες γενιές που θα έρθουν να φτιάξουν έναν κόσμο, και πέρα των αθλητικών ορίων, καλύτερο και λιγότερο μολυσμένο από αυτόν που θα τους παραδώσουν οι ίδιοι…

Δεν γνωρίζω αν τώρα υπάρχουν περιθώρια ν’ αλλάξουν. Τώρα ο μόνος που μπορεί να μας σώσει από δαύτους είναι ο Θεός, αν υπάρχει κι αυτός!

ΥΓ. Δεν θα φανερώσω ούτε το όνομα του γηραιού δημοσιογράφου, αλλά ούτε και την ομάδα που υποστηρίζει όχι γιατί φοβάμαι, ούτε γιατί τον  σέβομαι, απλά γιατί δεν έχει νόημα αν αυτός που τα λέει αυτά είναι της κόκκινης, της πράσινης, της κίτρινης ή οποιασδήποτε άλλης απόχρωσης υποστηρικτής. Την ίδια αρρώστια μεταδίδουν από όπου κι αν προέρχονται…    

Οι «πολυτεχνείτες» μας κατάντησαν… ερημοσπίτες

Διαβάζοντας χθες ένα παλαιότερο άρθρο από το ΠΑΡΟΝ που αναφερόταν στη γενιά του Πολυτεχνείου με τίτλο «Ποιοι ήταν στο Πολυτεχνείο και ποιοι το αντάλλαξαν με αξιώματα», άρχισε να παίζει η μουσική από το Παρά Πέντε τη γνωστή τηλεοπτική σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, όπου πέντε φοιτητές είχαν βιάσει και σκοτώσει μια νεαρή κοπέλα ονόματι Ελευθερία. Μετά από χρόνια αυτοί οι τέσσερις ως καταξιωμένοι πολίτες πλέον, τιμωρήθηκαν για το έγκλημα που είχαν διαπράξει. Ο πέμπτος αποτέλεσε το εξιλαστήριο θύμα της υπόλοιπης παρέας.

Κάπως έτσι άρχισα να κάνω συνειρμούς. Οι τέσσερις εγκληματίες στο σίριαλ αντιπροσώπευαν τις τέσσερις εξουσίες. Τις τρεις βασικές τη νομοθετική, τη δικαστική , την εκτελεστική και την εξουσία του Τύπου. Ο πέμπτος ένοχος για την δολοφονία της Ελευθερίας, αντιπροσώπευε τον λαό.

Όσο το δούλευα στο μυαλό μου τόσο έδενε με τη περιβόητη «γενιά του Πολυτεχνείου».

Στο άρθρο του ΠΑΡΟΝ γινόταν η καταγραφή 300 ατόμων που συμμετείχαν είτε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, είτε μεταπολιτευτικά επηρεάστηκαν από αυτήν και μέσω της ενασχόλησης με την πολιτική και άλλες παραπλήσιες δραστηριότητες, έγραψαν τις τελευταίες πολιτικές σελίδες του τόπου.

Οι περισσότεροι από αυτούς όπως αναφέρεται στο άρθρο του ΠΑΡΟΝ εξαργύρωσαν τους αγώνες τους με διάφορα αξιώματα και θέσεις και ευθύνονται για την τραγική οικονομικό - πολιτική κατάσταση της χώρας.

Βέβαια  εδώ δεν μιλάμε για πέντε ενόχους, αλλά για πολύ περισσότερους αλλά και πάλι όλοι αυτοί έχουν τους πέντε βασικούς ρόλους. Αντιπροσωπεύουν την εξουσία την νομοθετική, την δικαστική, την εκτελεστική, του Τύπου και στο ρόλο του θύματος και πάλι ο… λαός που πλανάται από τις υποσχέσεις των υπολόιπων και στο τέλος μόνο αυτός την πληρώνει.

Εμείς από τους 300 που παρουσίασε το ΠΑΡΟΝ επιλέξαμε τους πιο χαρακτηριστικούς. Όχι ότι ευθύνονται μόνο αυτοί για τα χάλια μας. Είναι βασικό να δείτε από πού ξεκίνησαν που έφτασαν και ποια… πόστα έπιασαν…    

Στην Ευρώπη σας και τον Κομμουνισμό κ. Καρατζαφέρη εμείς επιλέγουμε ΕΛΛΑΔΑ.

Και μόνο στο άκουσμα της δήλωσης Καρατζαφέρη στον Αλέξη Παπαχελά ότι πλέον υπάρχουν δύο κόσμοι, οι ευρωπαϊστές και οι Κομμουνιστές και πρέπει να επιλέξουμε έναν από τους δύο πραγματικά με τρόμαξε. Με τρόμαξε περισσότερο από τα καπνογόνα και τους κουκουλοφόρους στις απεργίες. Περισσότερο από την πιθανότητα ενός πραξικοπήματος που εννόησε ο πρώην υπουργός Αμύνης. Περισσότερο από μια ανεξέλεγκτη χρεωκοπία.

Με τρομοκράτησε περισσότερο γιατί μου αφαιρεί την εθνική ταυτότητα. Με ξεριζώνει από τη γλάστρα μου για να με φυτέψει σε ένα θερμόκηπιο με ελεγχόμενο αέρα, με ελεγχόμενη ζέστη και υγρασία.

Στην Ελλάδα κύριε Καρατζαφέρη ανατριχιάζουμε με τη γαλανόλευκη και τον Εθνικό Ύμνο. Τραγουδάμε τον πόνο μας και μας ανακουφίζει. Κοιτάμε τον ήλιο και αναπνέουμε θαλασσινό αέρα. Ανάβουμε κερί για να ελπίζουμε. Αντικρίζουμε το μάρμαρο των τάφων και δακρύζουμε!

Αυτή η Ευρώπη και ο Κομμουνισμός για τους οποίους μιλάτε κύριε Καρατζαφέρη δεν μπορούν να τα χωρέσουν όλα αυτά μέσα τους. Η Ευρώπη σας δεν έχει ψυχή. Η Ευρώπη σας δεν κατοικείται από ελεύθερους ανθρώπους, αλλά από σκλάβους. Η Ευρώπη σας δεν έχει ήθη και έθιμα λαών, μόνο αγορές, μετοχές και ομόλογα.

Και ο Κομμουνισμός  κύριε Καρατζαφέρη, αυτόν που εσείς εννοείτε, που αμφιβάλω αν υπάρχει σήμερα, μιας και ούτε πατερούλης υπάρχει, ούτε και μεγάλη πατρίδα. Και αυτός άδειος είναι. Δεν έχει αγάπη, σπίτι, οικογένεια. Δεν γνωρίζει ατομικές ελευθερίες, αισθήματα και ανάγκες. Πρόκειται για μια ξύλινη ιδεολογία, με περιορισμένη σπουδή και γνώση. Χωρίς ιδιαίτερη και βαθιά φιλοσοφία.

Όχι κύριε Καρατζαφέρη δεν θα ψωνίσουμε από το δικό σας μυαλό. Δεν θα φτιάξουμε τον κόσμο, όπως εσάς σας βολεύει γιατί μέχρι εκεί μπορείτε. Στο δικό μας κόσμο θα υπάρχει και Ευρώπη και Κομμουνισμός και Ελλάδα. Γιατί και τα τρία είναι διαφορετικά πράγματα. Γιατί είναι διαφορετικές έννοιες. Και τέλος πάντων γιατί στη ελληνική καρδιά και ψυχή όλοι οι καλοί χωράνε! 

Και οι Έλληνες, αυτοί που γνωρίζω εγώ χρησιμοποιούν την καρδιά και την ψυχή, περισσότερο από το μυαλό. Και η καρδιά ακόμη και τα λάθη του μυαλού ξέρει να τα συγχωρεί. Μην μας βάζετε λοιπόν να διαλέξουμε. Γιατί στα δύο τα δικά σας εμείς θα διαλέξουμε το τρίτο την Ελλάδα. Και να το θυμάστε τα σχέδια τα δικά σας και των ομοίων σας, πάνω στην Ελλάδα θα σκοντάφτουν. Εσείς θα τη γκρεμίζετε και εμείς θα την χτίζουμε πάλι από την αρχή…      

Και μεις συμμετέχουμε αλλά δεν… πληρώνουμε!

Και να θέλεις να ξεφύγεις από τα πολιτικά ο βομβαρδισμός όλων αυτών των ηλίθιων τεχνασμάτων που εφευρίσκουν όλοι οι πολιτικοί, γα να βγάλουν την ουρά τους από έξω.

Σε εξοργίζουν τόσο τα αφελή επιχειρήματά τους που νομίζεις ότι σε θεωρούν όχι απλά ηλίθιο, αλλά πανηλίθιο.

Ακούγοντας τον Σαμαρά να λέει ότι: «συμμετέχουμε αλλά δεν συγκυβερνούμε», στην αρχή γέλασα. Στη συνέχεια νευρίασα γιατί όλο αυτό έμοιαζε με τον Παπανδρέου χωρίς μουστάκι και με άλλη φωνή. Προσπαθούσε όπως ο… μακαρίτης να κάνει τη νύχτα – μέρα, λες και έχει να κάνει με άμυαλα όντα. Όσο περνούσε η ώρα η οργή μου ξεχείλιζε καθώς αναλογιζόμουν ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί σε τρεις μήνες να μας κυβερνά. Με τα ίδια ακριβώς ψέματα που κατέφερε να γίνει πρωθυπουργός και ο Γιωργάκης.

Λες και το κόμμα που ηγείται δεν είναι το ίδιο με αυτό που μας κυβερνούσε πριν αναλάβει ο Παπανδρέου. Λες και επειδή άλλαξε αρχηγό πήρε άφεση αμαρτιών.

Τι μας είπε δηλαδή ο κύριος Σαμαράς. Πρώτον ότι συμμετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου για να επιτευχθούν τέσσερις στόχοι: να ματαιωθεί, το δημοψήφισμα, να απομακρυνθεί από την εξουσία ο Παπανδρέου, να ξεμπλοκάρει η δανειακή σύμβαση και η 6^η δόση και να ανοίξει ταχύτερα ο δρόμος για εκλογές. Και δηλώνει ότι σε 7 μέρες επιτεύχθηκαν όλα. Ποια όλα δηλαδή τα τέσσερα τίποτα.

Το δημοψήφισμα θα το έπαιρνε πίσω ο Παπανδρέου, κατόπιν εντολής της τρόικα. Τον Παπανδρέου τον είχε αδειάσει η ίδια η κοινοβουλευτική του ομάδα. Η 6^η δόση ακόμη δεν έχει ξεμπλοκαριστεί, και δεν πρόκειται να συμβεί αυτό αν ο Σαμαράς και η ΝΔ δεν υπογράψουν τα συμφωνηθέντα της 27^ης Οκτωβρίου, και τέλος οι εκλογές δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν μπορεί να αλλάξουν οι πολιτικές κατευθύνσεις που μας έχουν δώσει οι τροϊκανοί.

Τι άλλο μας είπε ο κύριος Σαμαράς ότι συμμετέχει αλλά δεν συγκυβερνά. Ποια η διαφορά άραγε. Γιατί νόμιζε ότι τόσο καιρό κυβερνούσε ο Παπανδρέου; Φτάνουν τα αστεία. Ούτε ο Παπανδρέου κυβερνούσε, ούτε ο κ. Σαμαράς θα κυβερνήσει αν και όταν εκλεγεί πρωθυπουργός. Διαχειριστής θα είναι. Και ως διαχειριστής θα έχει περιορισμένες αρμοδιότητες. Ας ξεχάσει λοιπόν τις επαναδιαπραγματεύσεις και τους άλλους ψευτοπαλικαρισμούς και ας πει την αλήθεια στο λαό. Αν θα παραμείνουμε στην ευρωζώνη όσα μας επιβάλουν οι τροϊκανοί είμαστε υποχρεομένοι να τα ακολουθήσουμε κατά γράμμα. Ούτε κόμμα δεν θα μπορεί να πειράξει ο κ. Σαμαράς.  Άντε το πολύ να αλλάξει κανένα θαυμαστικό με... αποσιωπητικά!

Αλλά και όπως το εννοεί ο κύριος Σαμαράς να το εξετάσουμε, πάλι λάθος τα λέει. Με τη λογική τη δικιά του και εμείς συμμετέχουμε στα μέτρα της κυβέρνησης αλλά δεν πληρώνουμε!

Στο μόνο που είχε δίκιο από όσα είπε ο αρχηγός της ΝΔ είναι ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης. Αλλά όχι για τους λόγους που αναφέρει ο κ. Σαμαράς. Οι λόγοι είναι ότι ο λαός δεν αντέχει άλλο τον πολιτικό διχασμό, την αποποίηση των ευθυνών από όλους, τα ψεύτικα λόγια.  Ο λαός είναι έτοιμος να κάνει θυσίες στο όνομα της Ελλάδας και θα τις κάνει αφού στο βωμό της εξιλέωσης θυσιάσει όλους αυτούς που κατάντησαν σε αυτά τα χάλια την Πατρίδα τους…     

Σ’ αυτό το πόκερ πότε θα παίξει η Αριστερά

Μετά και την ορκωμοσία της κυβέρνησης συνεργασίας θα επιχειρήσω μια εκτίμηση, όχι των όσων θα γίνουν επί ημερών πρωθυπουργίας του Λουκά Παπαδήμου, γιατί αυτό είναι λίγο – πολύ ευνόητο, αλλά για τα νέα πολιτικά ρεύματα που πιθανώς να δημιουργηθούν, από αυτή την περίοδο μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Το πρώτο συμπέρασμα από όσα ζήσαμε πάλι τις τελευταίες δέκα μέρες, από τη μέρα που αποφασίστηκε η αλλαγή κυβέρνησης μέχρι την ημέρα που σχηματίστηκε η νέα κυβέρνηση, είναι ότι δυστυχώς η Αριστερά έχασε μια ακόμη ευκαιρία να κυβερνήσει αυτό τη χώρα.

Την έχασε για 3 βασικούς  λόγους. Πρώτον γιατί για μια ακόμη φορά παρέμεινε χωρισμένη σε 4 και πλέον δυνάμεις, που ενώ συμφωνούν όλοι στη λαϊκή αντίδραση, αδυνατούν να συμφωνήσουν στο πως θα πραγματωθεί από κοινού.

Δεύτερον γιατί εκτός από τις γενικότητες και τα αντικαπιταλιστικά συνθήματα δεν υπάρχει σαφές σχέδιο δράσης, ίσως γιατί δεν θέλουν να υπάρχει, για αυτό και δεν μπορούν να πείσουν τη μεγάλη μάζα λαού.

Τρίτον προσπαθεί να πολεμήσει το τέρας, από τη μέσα πλευρά των τειχών με ασφάλεια και ελεγχόμενα. Προσπαθεί να μην υποχωρήσει στις αρχές της αγνοώντας άλλους όρους του πολέμου, όπως η δολιοφθορά.

Μένοντας εκτός της νέας κυβέρνησης παίζει το παιχνίδι με τους όρους της τρόικα και αυτή απλά διατηρεί το δικαίωμα να φωνάζει και να διαμαρτύρεται χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Το άλλο συμπέρασμα είναι ότι το ΛΑΟΣ αποδεικνύει ότι είναι κόμμα εξουσίας. Δυστυχώς κατάφερε να βάλει 4 πρόσωπα στη νέα κυβέρνηση, τα οποία χωρίς ουσιαστικά να κάνουν τίποτα, απλά παίζοντας σαν τους υπόλοιπους τους εθνοσωτήρες στο τέλος δούμε να σηκώσουν το ποσοστό της παρατάξεως σε διψήφιο νούμερο. Ο Καρατζαφέρης αποδεικνύεται ένας πανέξυπνος πολιτικός που κάθε φορά εκμεταλλεύεται στο επ’ άκρον τις… και όπου βρίσκει πρόσφορο έδαφος εισδύει. Αυτή τη φορά βλέπει το κύμα φυγής από το ΠΑΟΣΚ και την αδυναμία σθεναρής στάσης από τη ΝΔ και μπαίνει ο ίδιος μπροστά προσπαθώντας να μαζέψει όσους περισσότερους απογοητευμένους.

Φοβάμαι (λόγω των απόψεων που εκφράζει η παράταξή του) ότι κάποια στιγμή θα ζήσουμε με πρωθυπουργό τον Γιώργο Καρατζαφέρη.

Η Αριστερά θα πρέπει επιτέλους ενωμένη να δείξει την τεράστια δύναμη που έχει στην Ελλάδα ένα ποσοστό που αυτή τη στιγμή αβίαστα αγγίζει το 30%. Θα πρέπει ιδίως να απαγκιστρωθεί από παλιές αντιλήψεις και ταμπού. Θα πρέπει να μάθει να παίζει με τους όρους του παιχνιδιού που οι άλλοι βάζουν, μέχρι να καταφέρει η ίδια να βάλει τους δικού της…   

Το όλο σκηνικό θυμίζει μια παρτίδα πόκερ όπου στο τραπέζι κάθονται ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ως θεατές παρακολουθεί η Αριστερά, η οποία κρίνει, επικρίνει, κατηγορεί αλλά αποφεύγει να καθίσει στην τέταρτη αδειανή καρέκλα γιατί φοβάται να μη χάσει μιας και ποτέ της δεν έχει παίξει σε καμία παρτίδα…

Μια που δεν μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας, ας τους κλείσουμε το στόμα.

Στη θέση τους θα φρόντιζα να κοιτώ τα του οικού μου, και να μην αναφέρομαι στην καμπούρα του άλλου. Βέβαια η καμήλα δεν βλέπει την καμπούρα της. Έτσι και εμείς δεν βλέπαμε τη δική μας τόσα χρόνια. Για αυτό μας κοροιδεύουν! Άλλα θέλουν δεν θέλουν όλοι τους θα περάσουν από τον ίδιο δρόμο. Και τότε θα δούμε τα χαϊρια τους... 
Αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι πράγματι πολύ σκληρό και ταπεινωτικό για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Άπαντες ανά την υφήλιο μας λοιδορούν, μας χλευάζουν και μας κοροϊδεύουν. Οι Άγγλοι έφτιαξαν reality show με τίτλο: Γίνε για μια εβδομάδα Έλληνας. Οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί καρφιτσώνουν πάνω σε ένα χάρτη της Ελλάδας ποιο μέρος θέλουν να πάρουν τώρα που η χώρα μας πωλείται σε τιμή ευκαιρίας (www.claimgreece.com). Ο Γάλλος πρωθυπουργός βρίζει με βαρείς χαρακτηρισμούς όπως «τρελό» και «καταθλιπτικό» τον Έλληνα πρωθυπουργό, που ανεξάρτητα ποιος είναι δεν παύει να είναι ο άνθρωπος που μας εκπροσωπεί. Οι Βέλγοι, οι Αυστριακοί, οι Δανοί και δεν ξέρω ποιοι ακόμη μας αποκαλούν ψεύτες, τεμπέληδες και αφερέγγυους.

Πραγματικά τον τελευταίο καιρό αρχίζω να νιώθω περίεργα. Εκεί που κάποτε ήμαστε υπερήφανοι ως λαός για τα φώτα που δώσαμε στον υπόλοιπο κόσμο, για τον πολιτισμό μας, τις επιστήμες μας, τη γλώσσα μας, για την αντρειοσύνη μας, ακόμη και για τον ήλιο μας μια βαρυσυννεφιά μας καταπλάκωσε!

Μέχρι σήμερα όμως που διάβασα μια φράση στο facebook, που έλεγε:  “What other people think of us is none of our business”, δηλαδή  «το τι σκέφτονται οι άλλοι για μας, δεν είναι δική μας δουλειά».

Και νομίζω πως αυτή η φράση ταιριάζει απόλυτα στη σημερινή κατάσταση που βιώνουν οι Έλληνες. Το τι λένε για τους Έλληνες, δεν είναι δουλειά των Ελλήνων!

Και δεν είναι δουλειά μας γιατί και δεν μπορούμε να ξέρουμε τι σκέπτονται, αλλά και γιατί δεν μπορούμε να τους απαγορεύσουμε να λένε τις σκέψεις τους.

Η δουλειά των Ελλήνων, δική μου, δική σας είναι να αποδείξουμε ότι τα όσα λέγονται για μας δεν είναι πραγματικά. Πρέπει να το αποδείξουμε με πράξεις και έργα. Όχι με ύβρεις και αντιπαραθέσεις. Ας αποδείξουμε μια ακόμη φορά ότι στα δύσκολα οι Έλληνες γινόμαστε ένα!

Μια που δεν μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας για να μην ακούμε τα ειρωνικά σχόλια και τα γέλια τους, ας τους κλείσουμε το στόμα. Ας τους σώσουμε για άλλη μια φόρα…

Γιατί σώζοντας την Ελλάδα μας, θα σώσουμε και τις δικές τους χώρες και τη δική τους Ευρώπη… Να το θυμάστε αυτό! Είναι ο δικός μας αντίλογος. Αν δεν σώσουμε εμείς τα σπίτια μας, ούτε αυτοί είναι ικανοί να σώσουν τα δικά τους.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι τα πάντα στη ζωή είναι δανεικά. Αυτά που λέγαμε εμείς πριν λίγα χρόνια για τους Αλβανούς, πόσο αλήθεια θα τους ενοχλούσαν αυτούς. Τώρα δυστυχώς είναι η δική μας σειρά. Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε, αλλά όταν ξυπνήσουμε θα πρέπει να έχουμε φτιάξει μια νέα κοινωνία, μια νέα Ελλάδα που θα τη ζηλεύουν μέχρι την επόμενη χρεωκοπία μας! Άλλωστε η τσέπη του Έλληνα πάντα άδεια ήταν, το κεφάλι ήταν γεμάτο με γνώσεις και πρωτοπόρες ιδέες…

Φτωχοί* και τίμιοι ή ψευτοαριστοκράτες**!

Τη δική μου απόφαση την έχω πάρει εδώ και καιρό. Χρόνια πριν ακόμη τεθεί θέμα εθνικού χρέους, χρεοκοπίας και όλων των άλλων δεινών που θα μας κάνουν τη ζωή μας δύσκολη.

Δεν μου αρέσει να με εκβιάζουν, δεν μου αρέσει να αποφασίζουν άλλοι για μένα. Ακόμη και αν ξέρω πως μπορώ να φτάσω μακρύτερα ή ψηλότερα ενδίδοντας ένα κομμάτι από την περηφάνια μου, την ψυχή μου, τον εγωισμό μου, θα προτιμήσω τα λιγότερα και με την αξία μου. Εν ολίγοις δεν πουλάω την ψυχή μου στο διάολο...

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μόνο που πολλοί από εμάς δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να τα δούμε. Γιατί τα γυαλιά που φοράμε είναι και χρωματιστά και για την πρεσβυωπία. Ο πρωθυπουργός ανήγγειλε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Όχι για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός, αλλά για να τον εκβιάσει να κάνει αυτό που θέλει ο ίδιος και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Μία απόφαση που μπορεί να πάρει μόνος του αλλά δεν την παίρνει γιατί έχει τεράστιο πολιτικό κόστος για τον ίδιο. Αφού λοιπόν δεν θέλει να τη χρεωθεί μόνος του ρίχνει το μπαλάκι εκβιαστικά στο λαό να αποφασίσει: ευρώ ή  χρεοκοπία.

Και σε αυτό είναι όλη η ουσία του πράγματος. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι αν πρέπει να διεξαχθεί  το δημοψήφισμα ή όχι, αν θα πρέπει να γίνουν ή όχι εκλογές και αν θα πρέπει να φύγει ο Γιώργος για να έρθει ο Αντώνης. 

Και δεν πρέπει να είναι αυτό που θα μας απασχολήσει γιατί δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν γίνουν εκλογές ή όχι, αν θα συνεχίσει πρωθυπουργός ο Γιώργος, ή μας έρθει ως κουφέτο ο Αντώνης. Δηλαδή αν γίνουν εκλογές και έχουμε νέο πρωθυπουργό όπως είναι φυσικό τον Σαμαρά ή μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, τι θ’ αλλάξει. Θα πάνε όλοι μαζί να επαναδιαπραγματευθούν το χρέος. Φτου κι από την αρχή δηλαδή! Και θέλουμε να πιστέψουμε πως όλη η υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει άλλη όρεξη να ασχολείται μαζί μας. Αμερικανική οικονομική συμβουλευτική εταιρεία πριν κανά δυό μήνες είχε  εκδώσει μία έκθεση, στην οποία ανέφερε ότι η ΕΕ χρειάζεται 3 τρισ. ευρώ για να μπορέσει να αντέξει τις συνέπειες από μία ελληνική χρεοκοπία. Με αυτά θα στήριζε τις τράπεζες που έχουν στο χαρτοφυλάκιο τους  ελληνικά ομόλογα και οι οποίες θα κατέρρεαν, συμπαρασύροντας και άλλα τραπεζικά ιδρύματα με τα οποία αλληλοεξαρτώνται.  Πριν μία εβδομάδα πέρασε από τα ψιλά γράμματα ότι ήδη η ΕΚΤ έχει στη διάθεσή της πάνω από 2 τρισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή η ΕΕ μπορεί εύκολα να μας δείξει το δρόμο εξόδου από την ευρωζώνη, χωρίς να δώσει την ευκαιρία καν να σκεφτεί μια νέα κυβέρνηση  την επαναδιαπραγμάτευση.

Άρα λοιπόν το δίλημμα στο οποίο έχουμε να απαντήσουμε είναι: θέλουμε να μείνουμε στην ευρωζώνη παραχωρώντας την εθνική μας κυριαρχία, ξεπουλώντας τον εθνικό μας πλούτο για ένα μέλλον αβέβαιο (κανείς δεν μας εγγυάται την παραμονή στην ευρωζώνη), με επιστροφή στις αγορές στην καλύτερη των περιστάσεων το 2020.

Ή αν θα επιλέξουμε την χρεοκοπία και εθελούσια έξοδο από την ευρωζώνη, μην ενδίδοντας στους εκβιασμούς Γερμανών, Γάλλων, Ολλανδών και άλλων… φίλων μας, αλλά τραβώντας το δικό μας μοναχικό και σκοτεινό δρόμο, που μπορεί όμως να μας βγάλει πιο γρήγορα στο φως… των αγορών, αν καταφέρουμε να βρούμε το σωστό μονοπάτι.

Πρώτα λοιπόν πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε μια φτωχή, πλην τίμια Ελλάδα ή μια Ελλάδα ψευτοαριστοκράτισσα, που όλοι γελούν στην πλάτη της. Πρώτα να αποφασίσουμε αν θέλουμε κυρίαρχη κυβέρνηση και  πρωθυπουργό ή διαχειριστή και μετά ας επιλέξουμε κόμματα και πρόσωπα που θα αποτελέσουν τη νέα βουλή.

Βέβαια στα λόγια και στις λέξεις όλα φαντάζουν εύκολα, ενώ η πραγματικότητα θα είναι πολύ σκληρή και δύσκολη. Δύσκολη θα είναι έτσι κι αλλιώς το ποσοστό σκληρότητας θα πρέπει να αποφασίσουμε εμείς. Τώρα χωρίς άλλη καθυστέρηση…

(*όπου φτωχοί συμπλήρωσε, άνεργοι, πεινασμένοι, με δάνεια απλήρωτα και χωρίς πολυτέλειες του παρελθόντος.)

(**όπου ψευτοαριστοκράτες συμπλήρωσε, υποτελείς, χωρίς δικαίωμα επιλογής, που άλλοι θα αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα.)